It’s a new dawn, it’s a new day, it’s a new life… ofte: een verse week, een vers jaar, een vers decennium. Maar we beginnen met nog wat foto’s van het oude jaar.
Pipa was op logement, en ‘s ochtends zette ze samen met opa weer koffie. (heerlijke foto’s vind ik dat)
Ze mocht voor het eerst in de grote autostoel.
Er was een feestje. Wat een zalige foto van Lies en de meisjes.
Broer en zus en hun p/metekind.
Moeder en schoonzoon.
(Schoon)kinders op een rij.
De specialiteit van Milan en Sara: toten trekken.
Meneertje Mertens bleek toch nog een ganse week verlof te kunnen nemen, en zo werd er veel gewandeld. Eerst vlakbij huis in de Gentbrugse Meersen. Het was héél mooi.
Ik vind dat wijs, die panorama’s die Google Foto’s in elkaar flanst.
Groot kasteel.
Klein kasteel.
De lucht boven de garages na de wandeling.
Na het feestje zijn er wat cadeautjes te verwerken.
Voor de volgende wandeling reden we naar Etikhove, in de Vlaamse Ardennen.
We waren gecharmeerd door het (in onbruik geraakte) station van Etikhove.
Het was weer grijs en grauw, maar aan de einder gloorde steeds een fascinerend oranje licht.
De voornaamste reden voor de wandeling was het verkennen van de Taaienberg.
En eerlijk gezegd: het is een ferm taai beestje hoor.
Maar het is een erg mooie regio.
Op oudejaarsavond deden we eens geen fondue, maar het smaakte precies ook.
Because we’re happy…
Van mijn eerste breiwerk van het jaar werd ik ook happy. Patentsteek met 2 draden, en een magisch mooi effect ontrolde zich voor mijn ogen.
En toen volgde er nóg een wandeling, in de Latemse Meersen in Sint-Martens-Latem. Een wandeling van Natuurpunt, die ook enorm meeviel.
Grijs en grauw, opnieuw, en ook koud, maar wel leuk.
In Sint-Martens-Latem staan niet alleen kasten van villa’s.
Het was gewoon mooi. Heel mooi.
En we droomden al een beetje weg van ons verlof. Wissant!
Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. Soms eens een foto met de Nikon of Canon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
oooh voor het eerst in een grote stoel. Toch weer een mijlpaal eh!
Nooit stilstaan op een spoorweg (zelfs niet op een oversteekplaats).
Weer een beetje meer baby af, Pipaatje. Maar ze blijft toch nog even baby 🙂 Het is inderdaad een mijlpaal.
Het was te mooi om te laten liggen, in het hol van pluto op de lijn Eeklo-Ronse, waar per uur 2 treinen passeren. Maar je hebt gelijk. Voor alle duidelijkheid, want het is niet duidelijk op de foto’s: het was een oversteekplaats.