Voor Christine

Dag Christine,

1 december. Vandaag is het 10 jaar dat je niet meer bij ons bent. Ik vraag me soms af hoe het zou zijn, moest je er nog zijn. Je had nog zoveel mooie dingen gezien, zoals die hele nest prachtige kleinkinders. Stel je voor, dan waren we alledrie oma. Janna was er wat sneller bij dan ik indertijd, tegen mij zat je op die leeftijd al bezig van “allez Anne, wanneer begin je eraan, want al die kleertjes gaan uit de mode zijn”. Je zat te popelen om kleertjes door te geven, zo erg dat het op mijn zenuwen werkte.

Onze relatie verliep niet altijd even vlot, wat jouw dood nog moeilijker verteerbaar maakte. Er was een groot leeftijdsverschil, en dat merkten we soms. En daardoor had ik achteraf wel spijt hoe sommige dingen verlopen zijn. Maar tegelijk, het is wat het is, en verdorie, ik mis je na 10 jaar nog altijd. Jouw overlijden veroorzaakte een groot gat in onze familie, een groot gat dat nog steeds niet dicht is.

Ter ere van jou maak ik nog eens een afspeellijstje. Een afspeellijstje met muziek die jij mooi vond. Met muziek die me aan jou doet denken.

Want eigenlijk, mijn muziekliefde, die begon bij jou. Jij had een cassettespeler op je kamer, en cassettes. Je had de blauwe en de rooie van de Beatles, en af en toe mocht ik op je kamer komen zitten en luisteren naar The Beatles. Als ik alleen was, zong ik dan mee. Ook al kende ik nog geen woord Engels.

Daarna had Hilde ook  wel een behoorlijke invloed op mijn muzieksmaak, ik denk dat jullie er met zijn tweetjes voor gezorgd hebben dat het wel goed kwam met de muziek waarnaar ik luisterde. Van Boudewijn De Groot tot Patti Smith.

Later hebben we ons samen nog veel met muziek beziggehouden: we deden samen met Luc mee aan muziekkwissen. Als team met de illustere naam “Geen flauw idee”. Ik vind dat nog steeds geniaal. Jij en Luc waren de specialisten van de jaren 60 en 70, Jan en ik de specialisten van de jaren 80 en 90, en zo slaagden we er toch vaak in om in de middenmoot te eindigen.

Het beviel ons zodanig, dat we een paar jaar muziekkwissen georganiseerd hebben voor de lagere school van de kinderen. Kroop enorm veel tijd en werk in, maar wat hebben we er ons ook mee geamuseerd. Mooie herinneringen zijn dat.

Ooit gingen we samen ook eens naar een concert, in 1991 denk ik, van wie anders dan van Frank Zappa. In het Kuipke in Gent, hoe zot kan je het bedenken. Eigenlijk, neen, dat was niet 1991, dat moet vroeger geweest zijn. Dat moet ik eens opzoeken.

Ik mis je nog steeds, Christine, en ik zal je altijd blijven missen, denk ik. Je zou zo trots geweest zijn op Maja en Milos en Pieter en Fiona, en zou genoten hebben van Ona en Lode en Lune en Moon en Bent. En god weet wat nog allemaal, ik durf er gewoon bijna niet aan denken.

Maar nu wordt er elk jaar 1000 kilometer voor jou gefietst, en maak ik een playlist met mooie muziekjes met jou in gedachten.

Eén nummer vond ik niet op Spotify, en hoort eigenlijk ook niet helemaal in de playlist dus is het niet erg, maar ik wil het hier wel meegeven.

https://www.youtube.com/watch?v=siJZXTuwBjA

Verwante Berichten:

• Christine