Satur9571. Hoeveel uur per dag breng je achter een scherm door?
Teveel, wellicht. Ik wil hier meteen allerlei excuses komen aandragen, maar ja, dat verandert er niks aan hè. In ieder geval: ik kan er niet echt een aantal uren op plakken, daarvoor is mijn tijd achter mijn scherm te versplinterd. Maar echt, excuses… ach neen, laat maar. Hehe!
572. Verzwijg je weleens aankopen voor je partner?
Neen. Soms heb ik er wel eens zin in, maar uiteindelijk doe ik het nooit.
573. Wie of wat gebruik je vaak als excuus om iets niet te hoeven doen?
Seg, ik ga dat hier niet uit de doeken doen hoor. Tsssss.
574. Ga je graag naar de bioscoop?
Neen, absoluut niet. Het is me te druk, en vooral te lawaaierig. Het geluid staat me veel te hard. Al van toen ik kind was, toen ook kwam ik vaak thuis van de cinema met hoofdpijn. Niet aan mij besteed.
575. Hoe ruimdenkend ben je?
Ik vind mezelf ruimdenkend. Er is weinig waar ik een probleem mee heb. Van de meeste dingen die op mezelf niet van toepassing zijn, heb ik geen probleem bij een ander. Waarom zou ik? Heb ik daar last van, als twee jongens elkaar graag zien? Nee toch? Integendeel eigenlijk. Ik vind dat schoon. Heb ik daar last van, als iemand met blauw haar over straat loopt? Nee toch, integendeel eigenlijk. Hoe meer kleurtjes hoe meer vreugd.
Ik heb natuurlijk mijn eigen versie van ruimdenkend, daar ben ik me heel hard van bewust. Ik ben langs de andere kant heel onverdraagzaam wat betreft mensen die zich in het politieke spectrum te ver naar rechts bewegen. Politiek is belangrijk voor mij, en is dus geen bijzaak die ik kan negeren. En extreem-rechts, dat is meer dan politiek, dat is een overtuiging. En laat ons wel wezen, met extreem-rechts en alles wat het inhoudt, kan ik niet om. Dan ben ik misschien ook onverdraagzaam, ja.
576. Wat probeer je uit angst te vermijden?
Sommige kruispunten. De Dampoort. Zelfs de vijfhoek bij ons, probeer ik vanuit bepaalde richtingen te vermijden.
577. Wat is je laatste onschuldige obsessie?
Naaien, zeker?
Ik kan dat zo hebben met liedjes, of met albums, of met groepen, maar dat is nu al eventjes geleden. Ik had dat bijvoorbeeld een aantal jaar terug met Feel the Love van Rudimental, en daarna Not Giving In. Honderdduust keer na elkaar gedraaid. En dan Love Me Again van John Newman. Ik herinner me ook een aanvalletje van Fleetwood Mac love, nog voor ze Neil Finn erbij haalden (hoe zot kan het zijn, eigenlijk). Ik kreeg maar niet genoeg van de sex & drugs & rock & roll die zich daar afspeelde. Brave mensen, my ass! Zalige muziek, dat ook natuurlijk.
578. Wat zou je dragen op de rode loper?
Een zwart kleedje. Geen discussie. Moest zwart verboden zijn, dan bordeaux.
579. Hoe gaat het echt met je?
Goh. Meestal zeg ik dat het wel goed met me gaat. Maar of het echt goed met me gaat? Ik zit een beetje in een zwart gat. Ik ben zogenaamd genezen, hè. Maar ik heb zo’n kloppen gehad, dat ik het moeilijk heb met overeind krabbelen. Het is misschien wel wat teveel geweest. Ik heb geen idee wat ik moet of wil of kan doen, en zo blijf ik maar ter plaatse trappelen. Ik weet het niet. Fysiek voel ik me niet helemaal goed, maar ook niet slecht. Last van mijn spijsvertering, last van vermoeidheid, ik kan heel weinig hebben. Mentaal is het ook maar flauwtjes. Het lijkt allemaal goed te gaan en ik doe netjes alsof het allemaal goed gaat. Maar eigenlijk is dat niet zo. Ik zit in een put, de muren van die put zijn kleverig en ik geraak niet maar naar boven geklauterd, ik blijf steeds plakken aan die kleverige muren.
Zo, dat is er eens uit.
580. Waar heb je onlangs met pijn in je hart ‘nee’ tegen gezegd?
Ik zeg de laatste tijd met pijn in het hart “neen!” tegen die zakken chips die liggen te lonken naar mij in de winkel. Naturel, paprika, pickles, peper/zout, ribbelchips, hmmmm… zo’n zin in. Maar letterlijk álles wat ik extra eet, plakt aan mijn ribben. En ik zou zo graag dat gewicht wat naar beneden krijgen. En het is zo moeilijk. Ik kan me niks meer permitteren. Ik zie mensen allerlei soorten alcoholische dranken nuttigen. Bier (hoeft voor mij niet), wijn, aperitieven… whatever. Of vanalles eten zo. Pannenkoeken. Desserts deluxe. Ik mag het allemaal niet. Helemaal niet. Als ik wil dat er eens iets af gaat, op de weegschaal. Zucht.
Ik vond het bij Nerdy Geeky Fanboy, Lieke startte het, vele bloggers begonnen ermee, ook Sara doet het ondertussen, MimaMaakt sprong ook al op de trein. Elke vrijdag 10 vraagjes beantwoorden. Vast rubriekje.
ik zeg te weinig nee tegen de zakken chips en die aankopen vermeld ik zelden tegen mijn man.
Hoe ziet het eruit boven je put waarin je niet uitgeklauterd raakt? Wat zal er dan anders zijn om het gevoel te hebben dat je erboven bent? Fysiek anders? Mentaal anders? Activiteiten anders?
Misschien kunnen wij je helpen om uit die put te klauteren? Of bepaalde boeken? Ik zeg altijd aan mensen die niet lekker in hun vel zitten, dat het niet fijn is, maar wel ok. Soms moeten we die mindere momenten eens tijd geven, tijd nemen voor onszelf en onze gedachten.
Af en toe neem ik een blaadje papier en schrijf ik rechts de zaken die ik anders wil, en links de zaken die goed lopen.
Klikt bizar maar het helpt me mijn gedachten te ordenen…
Dan sta ik meer stil bij de goed zaken en krijg ik precies denktijd over de zaken in mijn andere kolommetje. Niet in één dag, maar gewoon sluimerend aanwezig, tot ik de moed vind om dat aan te pakken.
Nadien ben ik dat trots op mezelf 🙂
@Goofball & @Debendevan6
Bedankt voor jullie bezorgdheid en wil om mee te denken 🙂
Waar zit mijn slechte gevoel?
Deels in het feit dat ik me niet slecht, maar ook niet goed voel. Ik blijf heel snel vermoeid, en dat frustreert bij momenten. Ik heb ook last van mijn spijsvertering, heel veel dingen die ik echt lekker vind (zuivel, granen) zou ik moeten laten of echt drastisch verminderen. En ik vind dat moeilijk, ook omdat ik een gezin heb natuurlijk en dat niet iedereen daarin mee moet. Maar een apart potje voor mezelf koken, ik vind het nogal een gedoe. Plus dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen, en het gevoel heb dat het allemaal nogal arbeidsintensief zal worden.
Deels ook omdat ik gewoon niet weet welke richting ik uit moet. Ik moet solliciteren, maar waarvoor? Eigenlijk: niet het minste idee. Ik wil niet meer terug naar wat ik deed, maar dat kon ik wel goed. Wat ik wil doen, daar heb ik geen diploma voor en de leeftijd speelt me ook parten. Vaak jobs waarop 100 man af komt, en dan zal men als snel voor iemand gaan die jonger is/het juiste diploma heeft. Denk ik toch. Ik heb nog een paar maanden opzegvergoedig, wat ook wil zeggen, denk ik, dat de begeleiding voorlopig minimaal is. Outplacement is afgelopen. Daar is wel gesuggereerd hoe het verder kan, maar is dat iets wat nu al kan? Geen idee. Misschien moet ik daar eens naar informeren. Mijn besluiteloosheid en uitstelgedrag speelt een grote rol in mijn huidige malaise.
Maar kijk: deze ochtend heb ik toch maar eens nog wat spontane sollicitaties verstuurd en ik ben wat ideeën aan het noteren voor meer spontane sollicitaties, en dat geeft me op dit moment toch een beter gevoel.
Ik heb me ook wat spullen gekocht om één en ander wat meer te gaan structureren en op papier te zetten. Dat zou ook moeten helpen.