Donderdag 25 juli
Het werd best wel koud vannacht. Meneertje Mertens kotert mij uit mijn bed, de zon gaat op en het is mooi.
We gaan eerst naar het meer om de zonsopgang te fotograferen, anders zijn we te laat. Dat levert natuurlijk mooie plaatjes op.
Ze zijn er daar wel in geslaagd het lelijk te maken, jammer genoeg. Veel goedkope brol. Maar toch, mooi meer.
We ontbijten, en vertrekken om 6u45. We keren een paar kilometers terug naar Savines-le-Lac om daar water te tanken, er klopte iets niet met het water dat we insloegen op onze camperplaats. We spoelen de tank en vullen opnieuw met fris water. Dit is ook een camperplaats van Camping Car Park, dicht bij de onze, maar ook een parking, en nog onaantrekkelijker dan waar wij stonden. Het dorp is wel mooi.
We passeren Embrun (startplaats van vandaag) zonder problemen, en rijden gezwind via de N94 door naar Briançon (hahaaaa c cédille met een omweg!). We kruisen het parcours van vandaag zonder grote problemen, en gaan dan op zoek naar eten. Gisteren wilde ik dat niet doen wegens een dag te vroeg (we moeten proviand hebben tot en met zondag), maar nu lijkt het helemaal niet evident. In de dorpjes die we tegenkomen kunnen we ofwel niet stoppen, of is er niks te vinden.
We rijden de grens over met Italië, hoera! Daar stoppen we in een dorpje waar een superette zou zijn, maar dan zie ik dat die dicht is. Als we weer doorrijden, zien we dat het markt is, maar dat vindt Meneertje Mertens niet te doen, op een markt boodschappen doen in een taal die we niet kennen. Een supermarkt tot daaraan toe, maar een markt? Nope. Een eind verder komen we een grotere gemeente tegen, Susa, daar zou een Carrefour Express zijn. Die vinden we niet, maar dan vinden we een Lidl! Wij blij. We slaan eten in voor de komende dagen, en zijn content. We kunnen met een gerust hart verder.
We rijden verder door de Italiaanse Alpen, wat is het hier mooi. Meneertje Mertens zijn mond valt soms open, hij is nooit eerder in de Alpen geweest. We rijden de grens met Frankrijk weer over, en stoppen even op de grensovergang. Waar wat oude en onderkomen gebouwen staan, het is er prachtig maar ik vind de sfeer ook wat creepy.
Er moet brand gesticht zijn ooit, het ruikt er naar roet en er hangt nog politielint.
Grimmig, maar ook mooi.
Een gewezen douanekotje, denk ik.
We zitten op meer dan 2000 meter hoogte.
We rijden verder Frankrijk weer in, en passeren en stoppen bij een prachtig meer, le Lac du Mont Cenis.
We zakken af naar Lanslevillard, waar we het parcours van de tour opdraaien. We kunnen doorrijden tot Tignes, maar we hebben ons voorgenomen, bij het eerste geschikte plaatsje dat we zien, zetten we ons neer. En een eindje de eerste berg op, zien we een goed plaatsje. We keren onze kar en zetten er ons neer. We staan naast 2 campers, maar niet in camperland. Het zal hier wel druk worden morgen, maar dat nemen we er wel bij. Het is hier lawaaierig, we zetten de TV op en kijken naar de koers van vandaag. Ik schrijf een blogbericht en dit verslag. We eten een slaatje en fruit en maken nog een wandelingetje.
Achter ons stroomt de Ruisseau du Châtelard, en die zorgt voor nogal wat lawaai en vooral: vliegen. Veel vliegen.
Rond 20u30 liggen we in onze nest: nog een beetje buiten kijken en slapen.
Vrijdag 26 juli
We hebben goed geslapen (ik ben gelijk mijn moeder, op reis slaap ik beter dan thuis) (Meneertje Mertens slaapt overal goed), warm is het hier niet ’s nachts. Maar niets wat ons deken niet verhelpen kan. We staan op en Meneertje Mertens maakt foto’s van de zon die opkomt en de bergen beschijnt.
We gaan eens richting dorp om wat foto’s te maken en te kijken of we ergens water kunnen kopen. Veel te vroeg natuurlijk, maar we bedenken wel iets. Gisteren hadden we in de Lidl geen water gekocht wegens geen bidons, maar dat was niet slim, want we hebben niet voldoende tot maandag. We bedenken een sluitend plan, dat vanavond of morgenochtend zal uitgevoerd worden. Tot dan moeten we wel toekomen met wat we hebben.
We hijsen ons weer de berg op, ontbijten en lummelen wat in het rond. De edele kunst van het nietsdoen, niewaar, het is vakantie.
Het is nog de stilte voor de storm, we vermoeden dat het hier heel druk gaat worden straks. Om 8u zijn de eerste autootjes van Equipe al paraat. We posteren ons buiten, en doen niet veel anders dan dat vandaag. We zitten op een Col de la Madeleine, niet dé Col de la Madeleine. Derde categorie, en aanloop naar de Iséran. Kijken naar wat passeert, en dat zijn ook honderden en honderden fietsers van alle slag en soort, op racefietsen, mountainbikes, elektrische fietsen, stadsfietsen heel af en toe… mensen dik en dun, jong en oud, in goede conditie of in minder goede conditie… één ding hebben ze gemeen: ze sleuren en slepen en trekken en hijsen zich naar boven. Het is steil, heel steil, en je ziet niemand aan hoge snelheid voorbijsjezen (behalve een paar uitzonderingen met elektrische fietsen die vinden dat ze andere mensen de ogen moeten uitsteken met 20km/u te rijden, maar de meeste fietsers met elektrische ondersteuning rijden ook niet al te hard). De meesten gaan echt traag, sommigen zigzaggen, weinigen stappen af, de meesten puffen en zweten, ze trekken als een lange stoet aan ons voorbij. We slaan een praatje met de Franse buren, en ik lees nog wat. Rond 12u wordt de weg afgesloten en hebben de fietsers de weg eindelijk voor zichzelf. Jammer genoeg duiken wat verder oervervelende Franse jongeren op die staan te brullen naar elke fietser. Ze kennen niet veel meer renners dan Pinot, Bardet en “Juju”. Gelukkig hou je dat soort ongein niet veel langer dan een uur vol in de blakende zon, en daarna worden ze wat stiller. En Pinot, de arme jongen, die geeft vandaag op.
Meneertje Mertens maakte wat sfeerbeeldjes.
De reclamekaravaan passeert en we geven de kinderen die vlakbij ons staan een zak om spulletjes te verzamelen, en stoppen er het meeste wat we zelf krijgen ook in. Op het laatst geven we hen ook nog vlaggen, en daar zijn ze heel blij mee. De renners passeren aan een heel traag tempo, ook voor hen is het steil. Maar ze rijden toch wel sneller dan de amateurs. We zien de kopgroep, het peloton en wachten dan op de navette.
Erg lang na die bus passeren nog 2 renners van Katusha, Jens De Busschere heeft het blijkbaar heel lastig. We kijken de koers uit op TV, maar lang duurt dat niet. Door slechte weersomstandigheden in de afdaling van de Iséran en naar Tignes wordt de rit geneutraliseerd en stopt het daar. Heel vreemde bedoening. Wel correcte beslissing van de wedstrijdjury. Maar het is toch wel een behoorlijke anticlimax.
Nu was ons plan om na de rit te vertrekken richting Tignes, en daar een slaapplaatsje te zoeken in de buurt van het meer. Ik was al wat ongerust, die Iséran zag er toch wel griezelig uit. Maar nu beslissen we om geen idioterieën uit te halen, en ons plan te wijzigen. We zitten wel al een ganse namiddag zonder internet, er is ook geen 4 of andere G. Niksniemendal. En dan is een andere route uitstippelen natuurlijk een beetje moeilijk. Meh. Maar goed. We redden ons wel. Eerst stoppen we nog in Lanslevillard om nog wat water in te slaan (het plan van vanmorgen), en dan vertrekken we in de tegenovergestelde richting dan gepland.
Ik haal de papieren kaart uit, en weet dat we richting Termignon moeten. Maar daarna zie ik het niet goed: de omweg lijkt gigantisch, toch als we niet op kleine bergwegen willen belanden. Toen ik thuis onze reis aan het plannen was, had ik gezien dat we om naar de camping te rijden 2 routes konden kiezen: een korte, zeer bergachtige via Tignes, en een heel erg lange met weinig bergwegen. Ik herinner me dat de omweg groot was, maar zo groot? Soit, we rijden maar, en wachten tot het internet terugkomt. En dat gebeurt nog ergens voor Termignon. We houden halt en geven de route in. En ja, de omweg was zo groot. Via Tignes was het ongeveer 50 kilometer, via Albertville is het 180 kilometer. Maar veel alternatieven zijn er hier natuurlijk niet in deze regio.
We gaan ook Saint-Jean-de-Maurienne passeren, waar de tourrit vandaag startte. We zitten op het parcours zien overal nog Tour-gewoel. We zoeken onderweg een camperplaats op om te lozen. En dat wordt een lange zoektocht. Ik denk dat we er 3 doen, geen enkele geeft wat de app Campercontact belooft. Triestige bedoening, eigenlijk. Uiteindelijk stoppen we op een camperplaats in Aiguebelle. Enkele kilometers voor de camperplaats begon het te regenen, steeds harder en harder. Tegen dat we arriveren, is het een stevig onweer. Blij dat we stilstaan. De app belooft een “rustige camperplaats op gras”, maar het gras is ver te zoeken en de rust ook: vlakbij rijden heel lawaaierige goederentreinen. Het is ook kermis maar die sluit vroegtijdig door het hevige onweer. Gelukkig wordt het in de late uurtjes stil, en we slapen goed.