Satur9Zondag 21 juli
Ik had voor vandaag voorzien van hier ter plekke te blijven in Quillan, en eventueel een fietstochtje te maken. Fietstochtje wordt afgevoerd wegens teveel bergen en te warm ook, maar het blijkt dat we op 10 kilometer van het parcours van de Tour zitten, dus gaan we daar naartoe. We vertrekken vroeg, bij het krieken van de dag. We rijden de 10 kilometer naar Espéraza en komen daar op het parcours. We zitten vrij dicht bij startplaats Limoux, en rijden wat de richting van Foix uit. We zitten in het voorgeborgte van de Pyreneeën. Alle eigenschappen van die Pyreneeën vind je hier: bergen, heel groen, bewolkt, kleine wegjes. Alleen zijn de bergen hier wat minder hoog, en de wegen nog net breed genoeg om elkaar comfortabel te kunnen passeren. We rijden door dorpjes met vreemde namen (Fa bijvoorbeeld, en Saint-Jean-de-Parasol, nee Paracetamol, nee Paracol) en rijden een lange, niet bepaald steile berg op. We passeren maar weinig plekjes om te staan, en wachten geduldig af. Tot we op de top van de Col des Tougnets (nul de botten categorie op het plan van de Tour, wellicht noemen ze dit eerste stuk “vlak”, bwahahaha) campers zien staan in een wei. Beetje hoger dan de baan. Daar gaan we bij staan, ziet er goed uit. We parkeren en Meneertje Mertens installeert ons.
We ontbijten (of tenminste, ik ontbijt), en we maken er een rustig dagje van in een wei in de Pyreneeën. Heel mooi uitzicht hier, ik vind de Pyreneeën fantastisch.
Ik zet een blogpost klaar, we maken een wandelingetje naar de geitjes die eerder arriveerden en dan nog wat verder voor een mooi uitzicht, en keren terug naar de camper.
We installeren ons in onze zetels en wachten op de publiciteitskaravaan. Ondertussen valt er eens een flinke regenbui, grappig om iedereen te zien wegstuiven naar campers en auto’s. Na de bui trekt iedereen weer naar z’n plekje. De publiciteitskaravaan passeert, en we zien weer het betere grabbelwerk bij de omstaanders. Jong geleerd is oud gedaan, zien we nog eens. (wegens geen smileys en humor die niet overkomt op het internet: dit is sarcastisch bedoeld).
We staan erg vroeg op het parcours, de uitzending op TV is nog niet begonnen. Het peloton passeert in één groep, de eerdere ontsnappingen zijn ingerekend en alles zit samen. Na de passage van de koers maken we op het gemak eten klaar, ruimt Meneertje Mertens op en eten we ter plekke. Deze keer zijn de mensen langs de kant van de weg niet zo gehaast om te vertrekken. We beslissen om toch al na het eten terug te keren naar onze camperplaats om daar de koers uit te kijken. Het is warm en drukkend. In de late namiddag gaan we buiten zitten, maar het begint te onweren en na een tijdje ook te regenen. Het is warm en drukkend, maar nog niet zo heet als de voorspelde temperaturen, en ik ben blij met nog een dagje respijt.
Morgen rijden we via Carcassonne richting Nîmes, en de temperaturen die daar voorspeld worden, zijn heel hoog (36, 37 graden). We zullen ons maar mentaal voorbereiden. We hebben een trip van 300 kilometer voor de boeg, en eigenlijk is dat rijden nog het aangenaamst, want dan hebben we airco in de wagen. We houden een rustige avond en gaan niet te laat slapen, zodat we morgen vroeg kunnen vertrekken en nog een deel van de rit in de koelte en in alle rust kunnen doen.
Maandag 22 juli
We staan vroeg op en vertrekken in het schemerdonker uit Quillan. We vinden we omgeving heel mooi, het stadje iets minder. Er huist een uil ergens vlak bij ons, wellicht in het verlaten stationsgebouw (ik zocht het eens op, het station is gesloten sedert 1 januari 2015). Ik hoorde hem een paar maal roepen. Wat meer opzoekwerk leert me dat het wellicht een kerkuil is, want hij brengt een meer roepend/zingend geluid voort dan dat hij oehoe-t.
We rijden via Limoux naar Carcassonne, waar we de omgeving herkennen. Op de weg tussen Carcassonne en Trèbes hebben we vorig jaar gefietst. Ik herinner me vooral hoe doodsbenauwd ik was, dit was echt geen geschikte weg om op te fietsen. Trèbes herkennen we ook, de brug over de Aude en de kaai waar we iets aten (en team Sky zagen).
We rijden verder, maken een kleine omweg om de drukkere wegen richting kust te vermijden, krijgen over het algemeen makkelijke wegen voorgeschoteld. Om kwart voor 9 is het al 27 graden. Dat belooft. We stoppen om te ontbijten, het gekke is dat als je zegt dat je wil stoppen, je in geen 50 kilometer nog een geschikte stopplaats ziet. We willen eigenlijk ook een bakker, maar ook die komen we niet meer tegen. Uiteindelijk stoppen we uit arren moede en met knorrende maag naast een perserij voor olijfolie in Cabesac. We eten ons ontbijt, rijden verder en komen in het volgende dorp (Bize-Minervois, wat een mooie naam) een bakker tegen, uiteraard. We rijden langs de route des Vins du Minervois, door heel veel wijngaarden. Als we nu nog eens vins du Languedoc op de schappen zien, weten we vanwaar die komt.
We stoppen in Bédarieux om boodschappen te doen. De temperatuur loopt snel op. Om 11u30 is het al 32 graden. En vanaf dan gaat het crescendo. Maar in de wagen is het aangenaam, met airco. We stoppen om iets te eten, en besluiten dan gewoon in één ruk door te rijden. Ten laatste om 14u zullen we ter plekke zijn. Af en toe krijgen we eens een klein baantje voorgeschoteld, de Fransen rijden geschift als altijd, af en toe moeten we goed in de remmen om ze deftig te kunnen kruisen. Op 300 meter voor de camperplaats staan we vast voor een brug van 2 meter breed.
Hm, dat zal niet gaan. We zoeken keren, keren een eind terug en zoeken een andere weg, nog 15 kilometer extra maar hey, we klagen niet. Het is vakantie. Er plakt een kieken met een knetterend brommertje achter ons, dat irriteert ons wel. Soms zo dicht achterop dat we hem niet meer zien. Gevaarlijk.
Zoveel foto’s als we vrijdag hadden, vandaag is het echt flauw.
Als we op de camperplaats aankomen, is het 36 graden. We kunnen de camper nog half in de schaduw zetten. We zitten aan de Cèze, ik denk dat we toch wel aan het water moeten kunnen, en we gaan op zoek. Maar neen, je raakt niet aan het water, en we beslissen door te stappen tot aan de Cascades du Sautadet. Stomme beslissing, we hebben handdoek noch water mee. Het is er te heet om rond te kijken, we steken even onze voeten in het water, en sleffen terug. We zullen later nog wel eens terugkeren om goed rond te kijken, en eventueel ook eens naar de brug en het dorp te gaan.
Ik voel me mottig van de hitte, ik verdraag die niet meer zoals vroeger. We posteren ons in de schaduw naast de camper, ik voel me stilaan beter en beslis vandaag niks meer te doen.
Er komt nog een betere plaats volledig in de schaduw vrij en we verzetten ons nog, maar dat is het voor vandaag. De camperplaats is wel mooier dan de vorige, met keuze tussen plekjes in de schaduw en plekjes in de zon. 29 campers lijkt me wel veel om hier op te persen, maar zoals het nu is, is het wel goed.
We luisteren naar het geluid van de tientallen cicades die lawaai maken voor 100 terwijl het 38 graden wordt, en we doen niets meer. Een boterhammetje/slaatje eten, een lauwe douche en naar bed. Meneertje Mertens heeft nog veel last van het lawaai op de camperplaats, ik slaap overal door.
Zeker niet als kritiek bedoeld, maar heb je al zo’n bergachtigere rit geprobeerd met de fiets? Want wie weet valt dat wel nog mee? 🙂
Heel leuk trouwens hoeveel jullie eigenlijk toch meepikken van de tour! Als jullie vandaag/morgen ook aan de Pont du Gard zijn, veel plezier en genot van de schoonheid ginder!
Ik heb er eigenlijk nog geen zin in gehad. Op de plekken waar we iets langer waren, kwam het niet goed uit, en als we op het parcours zelf van de Tour staan, heb ik er weinig zin in. Ik ben nogal een eenzaat als het om fietsen gaat, en zo langs die mensen aan de kant van de weg passeren… brrrrr. En nu is het ook al een week of zo echt te warm. Ik kan de hitte niet meer verdragen, en om 9u is het hier vaak al 27 graden. Dat lukt dus niet. Wat Meneertje Mertens gedaan heeft, dat parcours van de tijdrit afrijden, daar wilde ik echt niet aan beginnen. Het zag er zwaar uit, en het was het ook. Ik heb zeker 10 keer gezegd dat ik blij was dat ik er niet bij was 😀