Satur9Dinsdag 9 juli
Dag 4, staat in mijn verslag. Ik lees even terug om te zien of dat wel klopt, dag 4, want we lijken al zoveel langer weg. Toch niet: dag 4. Vandaag blijven we op onze camperplaats, we gaan niet naar de koers kijken. ’s Morgens vroeg vertrekken we voor een fietsritje in de omgeving. We maken een route met Komoot en hopen er het beste van, voor zover we zien gaat het via kleine wegen en fietspaden. En dat is ook zo: heel veel verkeersvrije fietspaden, eens een grotere weg maar daar is het gelukkig niet druk en het fietst ook zalig. De wegen in Duitsland zijn fantastisch, veel minder putten en bulten, en heel vaak asfalt. Het obligate beton kennen ze hier toch niet zo. We fietsen 30 kilometer en genieten, het zonnetje schijnt en het is niet te warm.
Na ons fietstochtje trekken we nog even het dorpje Breisach am Rhein in. Het internet weet me te vertel;en dat het één van de mooiste dorpen van Duitsland is, en de St. Stephansdom lacht ons al sinds gisteren toe. Ook dit uitstapje beklagen we ons niet: de wandeling langs de oude vesten is erg mooi en rustig.
Het dorp is inderdaad mooi en gezellig.
Het klimmetje naar de dom is ook mooi. Het doet qua sfeer een beetje denken aan het Groot Begijnhof in Sint-Amandsberg, waar ook allerlei zorgeverleners gevestigd zijn.
We zien onder deze poort veel zwaluwen doorvliegen, ze hebben er nestjes gemaakt.
We genieten van het mooie uitzicht boven aan de dom.
We maken croque monsieurs met rauwkost klaar, en genieten van een rustige namiddag in de schaduw van de camper. Koers kijken, blogbericht maken, bekijken wat we morgen gaan doen… meer moet dat niet zijn, het is vakantie, niewaar. De camperplaats is rustig: er staan welgeteld 3 mobilhomes.
Ook ’s avonds is het er rustig, we gaan op tijd slapen en worden door niets of niemand wakker gehouden.
Woensdag 10 juli
Om 6u rijden we de camperplaats af om naar het parcours van de Tour te rijden. We hebben hier gereserveerd, maar het voordeel van zo’n camperplaats is dat je komt en gaat wanneer je wil. Niet zoals een camping, waar men er niet echt gelukkig mee is als je voor een dagje met je mobilhome erop uit trekt. En waar je over het algemeen al helemaal niet voor een uur of 8 van de camping kan rijden. Vandaar dus dat wij zo graag op camperplaatsen staan.
Vandaag gaan we er dus op uit. We rijden met een ommetje naar Epfig, vanaf waar we het parcours willen afrijden om een plaatsje te zoeken. De rit gaat voor een groot deel langs de Rijn, op mooie wegen. De Deutsche Gründlichkeit is niet ver weg. Letterlijk. We vinden zonder problemen het parcours, rijden tot in Sélestat, waar we het parcours en de weg een beetje kwijtraken. Onderweg, in Sherwiller, zien we toch wel erg smalle wegen op zo’n peloton door te jagen. Maar in ieder geval, de omgeving is mooi, met de kleurrijke huizen met vakwerk en de bergen in de verte. We keren terug richting Epfig, en een kilometer voor Epfig zien we een mooi plaatsje om te staan.
We hebben onze vlag van Gent weer mee.
We zijn omringd door wijngaarden, en Jezus houdt ons goed in de gaten.
De eigenaars van het wijndomein duiken op tussen de wijnranken, Meneertje Mertens slaat een praatje en daarna doen ze naarstig verder met hun handenarbeid (wijnranken uitdunnen). De agenten arriveren, stilaan komt er meer en meer volk. Naast ons staan een opa en oma (Pappie en Mammie) met hun (rotverwende) kleinzoon. We ergeren ons al snel. Pappie stelt zich strategisch op om zoveel mogelijk te vangen van de publiciteitskaravaan, voor onze mobilhome en vlakbij een gezin met een kleine jongen, die allerlei goodies van voor zijn neus weggegrist ziet. Beetje (heel erg) zielig, zo’n mentaliteit, maar we zien het wel vaker als de publiciteitskaravaan passeert. Wuyts had het er ook nog over op TV, maar dan als de renners passeren: zot hoe behoorlijk in het vet zittende mensen ineens heel mobiel blijken om op te rapen wat er vanuit het peloton weggegooid wordt. Soit.
We staan aan een kruispunt waar redelijk veel verkeer passeert, en de agentjes hebben veel werk om iedereen in het gareel te houden. Nijdige mensen omdat de weg afgesloten is, en zelfs een camioneur die een beetje verlegen is dat hij daar verzeild geraakt is. Na wat bellen met de basis en wat gepalaver mag de meneer met de truck de baan oversteken.
Verder is het toch wel leven als god in Frankrijk, onder het alziend oog.
Recht tegenover ons staat een paaltje met een pijl. De pijlen zien er net iets anders uit dit jaar. Meneertje Mertens wil een pijl! En als de koers gepasseerd is, gaat het heel vlot om de pijl van het paaltje te halen en mee te nemen.
Ergens in de verte zien we een dikke zwarte rookpluim, er iets iets aan het uitbranden, en het moet redelijk serieus zijn. Na een tijd ruiken we de brand, en valt er as uit de lucht.
De renners passeren rond 15u15, we moedigen Tim Wellens aan. We kijken de rit uit op TV, terwijl Meneertje Mertens al het grootste deel buiten opruimt. Daarna keren we terug naar de camperplaats, waar het plekje waar we vanmorgen stonden, nog steeds vrij is. We zorgen voor een eenvoudig avondmaal, ik typ mijn verslagje, en we gaan weer vroeg slapen. Morgen willen we weer vroeg vertrekken. We hebben een redelijk lange rit voor de boeg, maar willen toch ook graag langs de kant van de weg gaan staan voor de rit naar La Planche des Belles Filles. Dus is vroeg vertrekken de boodschap.
waarom heeft men op een camping niet graag dat je lang wegrijdt? als je je plek betaald hebt en gereserveerd hebt??
Op een camping hebben ze het liefst dat je zo weinig mogelijk over en weer rijdt, zo weinig mogelijk gemotoriseerd vervoer.
En nog iets wat we niet leuk vinden: vaak kan je er maar weg om 8u, en wij vinden dat dus te laat. We rijden zo graag in die vroege, rustige, koele uren.