Zondag 7 juli
Na een korte, lawaaierige nacht staan we vroeg op. We hebben gisteren onze planning voor de komende dagen omgegooid, en gaan rijden in plaats van nog een nacht in Noord-Frankrijk door te brengen. We vinden hier moeilijk plaats om te staan, en wildkamperen trekt ons in deze regio absoluut niet aan. We laten de Tour even voor wat ie is en rijden in 2 keer naar Vogelgrun. Vandaag willen we een kleine 200 kilometer rijden en halt houden in de omgeving van Verdun. Het vertrek gaat vlot, om 6u20 zijn we onderweg. We rijden weer door de graanschuur van Frankrijk, met rollende heuvels en golvende wegen.
Na een korte poging madame Google in het Frans te laten spreken, keren we terug naar het Nederlands. Toegegeven, de Franse madame is veel vriendelijker en niet zo bossy, maar ze spreekt geen straat- en plaatsnamen uit. En laat dat nu net zo entertainend zijn, hoe de Nederlandse madame Google de Franse straten en gemeenten uitspreekt. We liggen regelmatig in een deuk, en vinden de Franse dame veel te saai. We houden een korte stop om te ontbijten, en eentje om geld af te halen.
We hebben voorzien om te overnachten in Dieue-sur-Meuse. Onze route leidt ons, denk ik, via Verdun zelf, waar ik eens wil stoppen. Blijkt dat de Nederlandse madame van Google een beetje haar goesting gedaan heeft, en we onder Verdun doorrijden. Hela! Na wat zoeken en prutsen op de telefoon rijden we toch eerst nog naar Verdun, naar de Cimétière Français de Verdun-Bevaux. Daar kunnen we niet parkeren, dus zoeken we nog iets anders. We rijden naar de Cimétière Français du Faubourg Pavé, kunnen er de mobilhome makkelijker kwijt, en brengen een bezoek aan het monument en de begraafplaats.
Het is en blijft indrukwekkend. Al die dode, jonge mannen. Jongens.
Beetje veel foto’s?
Jamaar, ik héb er al zoveel weggelaten! Moeilijk hoor.
Tja, en het is nu eenmaal een mooi onderwerp voor foto’s hè. Symmetrie, herhaling, perspectief… een mens kan er zich al eens mee uitleven.
Daarna rijden we naar de camperplaats, waar we rond de middag aankomen. De camperplaats bevindt zich bij de jachthaven van Dieue-sur-Meuse aan het Canal de la Meuse is kleiner dan ik dacht maar hoera, er is nog een plaatsje vrij!
We installeren ons, maken ons middageten, en kijken naar de ploegentijdrit op TV. Meneertje Mertens doet een ferme dut, het late uur van gisteren en de slechte nacht hebben er toch wel ingehakt. Daarna gaan we een wandelingetje maken. De camperplaats bevindt zich aan het Canal de la Meuse, maar verderop is er nog de Meuse, en die wil ik ook eens zien. Het dorp is verlaten en er hangt een beetje een vreemde sfeer.
Maar de meanderende Maas is mooi, op nog geen kilometer komen we wel 5 bruggen tegen. We maken wat foto’s, en keren terug naar de camperplaats.
Deze borden ontlokken Meneertje Mertens de woorden dat “het alziend oog van god dan toch niet alles ziet, blijkbaar!”
Prutsen met foto’s, avondeten en fruit, en dan moeten we in een haastje ons gerief binnenzetten wegens een ferme regenbui. We nemen een weldoende douche en gaan vroeg slapen, met hoop op een langere en betere nacht.
Maandag 8 juli
We hebben allebei heerlijk geslapen, het was muisstil op de camperplaats. We maken ons snel klaar, en vertrekken nog vóór 6 uur voor een heel vlotte rit naar de Duitse grens.
Een stukje verder door de Maasvallei, dan slaan we af naar het departement Meurthe-et-Moselle. De omgeving wordt stilaan vriendelijker en mooier, maar nog niet toeristisch. En, stel je voor, het begint te regenen.
We stoppen in Goviller voor ons ontbijt, en rijden gezwind verder. Gezwind gevolgd door de regen: we worden achtervolgd door een malse bui. Die maar blijft duren eigenlijk. Echt gieten doet het niet, en de regen is welkom, denk ik. We tanken in Bruyère, en rijden door naar Colmar. De Vogezen zijn zoals ik ze me herinner: groen, veel bomen, bergen, grijze lucht en regen. Maar ook: mooi. Het wordt hier al heel wat toeristischer, we zien veel campings onderweg. In Colmar gaan we in een Hyper U boodschappen doen, waarna we meteen doorrijden naar onze voorziene camperplaats. Daar hebben we gereserveerd, alleen niet voor de komende nacht, we gooiden onze planning om, remember? Maar dat is geen probleem: er is plaats zat.
De camperplaats ligt op het Île du Rhin, op een plek tussen het water in. En ook: op een paar honderd meter van de grens met Duitsland.
We eten een slaatje, kijken naar de koers, prutsen wat op onze computers en met de foto’s, en hopen dat de regen zal ophouden zodat we nog een wandelingetje kunnen maken. Wat ook gebeurt: in de late namiddag klaart het uit en komt het zonnetje er zelfs door. We nemen ons fototoestel en gaan naar de Rijn kijken. De Rijn is hier een soort bekken met 3 armen, EDF is alomtegenwoordig met een krachtcentrale, er is een sluis, veel natuurlijks valt er hier niet te bespeuren, alles is aangelegd. Dit is het prachtigste zicht, vind ik, maar wel helemaal door de mens aangelegd en vervuild door elektriciteitspylonen.
We smijten ons weer in de foto’s.
Deze torens intrigeren ons, en morgen willen we ze eens gaan opzoeken.
Het is hier ook enorm druk, en de voetgangers en fietsers geraken vaak een beetje in de verdrukking. Er is nauwelijks een zebrapad te bekennen. Maar áls we het gebruiken, wordt er wel vlot gestopt. Steken we over op een oversteekplaats voor fietsers die nauwelijks gemarkeerd is, dan stopt er niemand. En ook hier kennen ze het irritante “fietsers afstappen”.
We keren tevreden terug naar de camper, relaxen nog wat, en kruipen niet te laat in ons bed.
Mooie foto’s. Vooral die waar je zo een verwonderd gezicht trekt 😜🤣
Ik kijk al uit naar het volgende verhaal…
Hihi 😊 ik hoop regelmatig verhalen te kunnen voorzien 😊
Ah die Nederlandse google stem, da’s Femke die ook in Waze zit. Zo’n irritant geluid. Geef me maar Thomas van Waze (en Waze ipv Google maps).
hahaha die foto van jouw bij teveel foto’s. geweldig
Aha, OK, Femke. Het lukt ons wel goed met Google Maps, en eerlijk gezegd, we kunnen Femke niet meer missen. Hoe zij de Franse namen uitspreekt is een constante bron van hilariteit, we blijven ermee lachen. We hebben het eens geprobeerd met een andere stem, en we vonden het saai. Dus, Femke it is. Ook al is ze nogal bazig.