Een impressie van het Hemelvaartweekend, dat in het teken stond van de 1000 kilometer voor Kom op tegen Kanker en Team C*tien. Een speciale editie, het was de 10de editie en het is dit jaar ook 10 jaar geleden dat mijn zus overleed. Haar zoon Milos reed de internationale 1000 kilometer (van Lyon naar Mechelen), dochter Maja reed 500 kilometer en mag daar even trots op zijn. Meneertje Mertens reed 250, daar zijn wij ook trots op. Ik volgde, keek toe en maakte foto’s. Ik ben niet goed in foto’s selecteren, dus het zijn er veel. Ik probeer dan maar het aantal woorden te beperken.
Dit is een uiterst persoonlijk fotoverslagje waarin vaak hele happen dag of prestaties van Team C*tien ontbreken. Team C*tien bracht fijn verslag uit van het weekend op hun Facebook-pagina en Instagram.
Dag 0
We vertrekken thuis, het weer ziet er veelbelovend uit.
Een tevreden chauffeur.
Eventjes stoppen op de camperplaats in Gentbrugge. Daar in de achtergrond zie je de E17, dit is geen geschikte plaats om te overnachten.
Onderweg wordt Jean-Jacques De Gucht afgevoerd.
Mechelen, grindparking. Hier gaan we onze nachten doorbrengen.
Klaar voor de eerste rit! Spannend!
Voor haar.
Nog een tevreden chauffeur.
Foute afslag genomen. Waar wij nu belanden zeg!
Maar wel een schone tunnel.
En een schoon zicht.
Klaar voor het vertrek!
Eerst nog wat uitleg.
Supporters. Geen reporters.
Er was er ook eentje jarig, en ze had zelf een taart gebakken en meegebracht. Mmmmm.
R.E.S.P.E.C.T. voor deze mensen.
Mechelen.
Klaar, en ze zien het gelijk wel zitten.
We rijden Mechelen uit.
Brug in Willebroek.
We reden een hele tijd achter een peloton.
Deze lieverds kwamen supporteren. Lili was een beetje onder de indruk.
Nog supporters.
Achteraf was ze trots dat ze opa gezien had met veel mensen op de fiets.
Supporter aan het S.M.AK.
Aankomst.
Dat het imposant was, daar in die hal.
We mochten in het Kuipke! Stelduvoor!
Dat moest passend gefotografeerd worden.
Vertrek.
Daar rijdt hij, ja.
Tussenstop in Sint-Maria-Aalter.
He did it. En hij ziet eruit gelijk “laat er nog maar ene komen jong, ik ben niet moe”.
Met dank aan de vele, vele vrijwilligers die dit weekend een dag spendeerden met arbeid voor het goede doel.
We supporterden nog efkes “in onze coté”.
Zonsondergang op de grindparking.
Supporterden we niet, maar gingen we een beetje fietsen en vriendjes bezoeken.
Halloowkes, Mechelen.
Ook van supporteren word je blij.
Het internationale peloton arriveerde in Oudenaarde.
En vertrok er weer voor de laatste 125km.
Supporteren in een mooi decor.
Wat was het een mooie rit door de Vlaamse Ardennen en Vlaams-Brabant.
Na zo’n weekend is een bakje friet wel verdiend.
Babaaikes, Mechelen.
THE END.
Prachtige reportage ! Immens veel respect voor de deelnemers 👍 en wat een prachtige outfits 😍
Nic kan misschien de Ronde van Vlaanderen meedoen volgend jaar ?
Dankjewel!
De Team C*tien outfit is inderdaad heel mooi, ik vind dat ook!
Ik weet niet of de drukte van de RVV hem zo ligt, maar het plan is in ieder geval voor hem om na de zomer meer te gaan trainen in de Vlaamse Ardennen. En zo gaan we elke keer een stapje verder 🙂
Superprestaties! Heel mooi dat jullie er – fysiek of supporterend – aan deelnemen; het blijft zo’n belangrijk goed doel.
Dat is echt zo, heel belangrijk.
Het meedoen is plezant, het supporteren ook. Je ziet gewoon dat die mensen blij zijn dat je de moeite doet om aan de kant van de weg te gaan staan en hen aan te moedigen. Idem voor het volk in de auto’s en op de moto’s. Zelfs de zwaantjes zwaaien al eens 🙂
Ik ben aan het overwegen volgend jaar een rit mee te rijden, maar de hitte van dit weekend doet me zwaar twijfelen. Dat kan ik echt niet aan.
Respect, voor alle deelnemers.
Amai, straffe familie, straf event, nobel doel. Dat moet kippevel geven. Dat creëert herinneringen in jullie familie voor jouw zus. Mooi
Het is inderdaad heel speciaal, en vaak ontroerend. Christine is nog lang niet vergeten!