5 februari 2002. Janna en Milan speelden met iets. Geen idee wat. Gogo’s, misschien?
6 februari 2018. Lili en Agoe. Foto door Janna. Ik geraak nooit uitgekeken op deze foto, hij hangt vergroot in onze woonkamer.
Potloden. 8 februari 2018.
Van 4 en 7 februari geen foto te vinden. 3 foto’s van 9 februari.
9 februari 2002. Broer en zus.
9 februari 2002. Wat vroeger mijn werkplek was, midden in de woonkamer.
9 februari 2007. Een overbelichte wasmand vol strijk. Ik strijk nu veel minder dan toen.
10 februari 2000. Janna was net terug uit het ziekenhuis, we hadden haar in de woonkamer op een matras geïnstalleerd. Net geopereerd aan haar ogen, op dat moment zag ze alles nog dubbel. Milan zat er heel bezorgd bij te kijken.
Elke donderdag duik ik in mijn fotoarchief. Fotoarchief dat 20 jaar teruggaat en vrij nauwkeurig bijgehouden is. Ik probeer bij elke dag van de week een foto te voorzien, uit een willekeurig jaar.
En ja, die foto’s brengen heel veel herinneringen terug. Janna is 3 keer op 3 jaar geopereerd, en dat was iedere keer heel intens, ik herinner me daar nog veel van. Hoewel het soms wat door elkaar loopt, wat was wanneer… maar als ouder is het toch van het zwaarste wat je meemaakt.
Hihi, heel bezorgd, maar dan wel met een stickertje (van fruit?) op zijn voorhoofd 🙂
Wel grappig eigenlijk dat ik bij die werkfoto aan de dikte van het computerscherm dacht dat die veel ouder moest zijn. Terwijl eigenlijk, in 2002 zat ik in het middelbaar, en werkte ik thuis soms ook op zo’n dikke “bak”. Zot eigenlijk hoe snel dat zo oud aanvoelt (’t is natuurlijk wel de helft van mijn leven geleden, dus misschien is het ook effectief al oud 😉 ).
Ja, dat stickertje (inderdaad, van fruit) geeft die foto dat beetje lichtheid dat ie nodig heeft 🙂
Ik meen me te herinneren dat ik nogal snel overgeschakeld ben op flatscreen, omdat ik slechte ogen heb en die dingen toch net iets beter waren dan die ouwe flikkerbakken. Die dingen wogen ook als lood. Maar het lijkt mij ook al langer geleden dan dat dat ik daarop werkte.
dat moet nogal allerlei herinneringen oproepen zeker die van Janna vlak na een operatie.
Die potloden zijn prachtig belicht !! sjiek
Dankjewel 🙂
En ja, die foto’s brengen heel veel herinneringen terug. Janna is 3 keer op 3 jaar geopereerd, en dat was iedere keer heel intens, ik herinner me daar nog veel van. Hoewel het soms wat door elkaar loopt, wat was wanneer… maar als ouder is het toch van het zwaarste wat je meemaakt.
Hihi, heel bezorgd, maar dan wel met een stickertje (van fruit?) op zijn voorhoofd 🙂
Wel grappig eigenlijk dat ik bij die werkfoto aan de dikte van het computerscherm dacht dat die veel ouder moest zijn. Terwijl eigenlijk, in 2002 zat ik in het middelbaar, en werkte ik thuis soms ook op zo’n dikke “bak”. Zot eigenlijk hoe snel dat zo oud aanvoelt (’t is natuurlijk wel de helft van mijn leven geleden, dus misschien is het ook effectief al oud 😉 ).
Ja, dat stickertje (inderdaad, van fruit) geeft die foto dat beetje lichtheid dat ie nodig heeft 🙂
Ik meen me te herinneren dat ik nogal snel overgeschakeld ben op flatscreen, omdat ik slechte ogen heb en die dingen toch net iets beter waren dan die ouwe flikkerbakken. Die dingen wogen ook als lood. Maar het lijkt mij ook al langer geleden dan dat dat ik daarop werkte.
Mooi hoor! Foto’s spreken echt boekdelen vind ik altijd.
Dankjewel Nicole 🙂 Foto’s zeggen meer dan woorden.