Het is lang geleden dat ik erover geblogd heb, maar dat wil niet zeggen dat ik hier geen gas meer geef qua creatieve uitspattingen. Een beetje met ups en downs, ik geef het toe, maar toch, ik naai nog altijd, en bij momenten veel.
En ik naai ook vaak voor anderen. Voor Lies, bijvoorbeeld. En eigenlijk ben ik daar best trots op. Want Lies draagt een gans andere stijl kleren dan ik, maar ik slaag er toch in dingen te maken die ze graag ziet. Waar ik ook trots op ben: ik maak kleren met “recyclagemateriaal”, stofjes die ik krijg, meestal van Nadine, de schoonmama van Janna. Tussen wat zij me toestopt, stuit ik dan vaak op een stofje waarvan ik denk: “hmmm, dat zou Lies wel leuk vinden”.
De bloesjes zijn bijna allemaal variaties op een patroon van Seamwork: het Hayden shirt. Soms met een variatie voorzien door Seamwork, soms bedenk ik zelf iets. De eerste shirts zijn gemaakt met andere patronen.
Shirt 1.
Dit is ondertussen zo lang geleden, dat ik niet meer zeker weet welk patroon ik gebruikte. Ik vermoed dat ik voor het lijfje het Grainline Scout Tee patroon gebruikte, dat ik ergens een knoopjessluiting voor de achterkant opviste, ik herinner me wel nog goed dat ik de mouwen zelf getekend had. Daarvoor wilde ik wijde mouwen, wat goed gelukt is. Ook een gemak: ik kon de zelfkant van de stof gebruiken als zoom voor de mouwen. Dit soort stofjes werkt zo moeilijk, dat ik altijd blij ben met zulke dingen. Heel tevreden van het resultaat van dit shirt.
Shirt 2.
Nog een niet-Hayden shirt. Ik ruimde mijn stoffenkamer wat op , en vond een in elkaar gedriegd shirt met raglanmouwen dat mij niet paste. Zo op het oog zag ik dat het wel zou kunnen gaan voor Lies. Gevraagd of ze het, mits wat aanpassingen, zag zitten, positief antwoord. Mouwen afgeknipt, shirt korter gemaakt, en in elkaar gezet. Shirt niet mooi afgewerkt wegens ellendige stof om mee te werken, maar toch goedgekeurd.
Shirt 3.
Die witte stof? Meters en meters had ik ervan. Ik zag een hack (door Seamwork zelf) van het Hayden patroon: met ruches. Of Lies dat zou willen? Maar ja, natuurlijk dat Lies dat zou willen! Ik maakte het korte Hayden shirt in maat 18, met ruches. Lies vond het shirt wat te kort, ik deed later ervaring op met een peplum (*), knipte de onderkant van het shirt eraf en zette er met het laatste restje een peplum aan.
Shirt 4.
Ook van deze stof had ik vele meters liggen. Ik maakte er een zomerkleedje voor mezelf uit, en er kon nog een kort Hayden-shirt met ruches voor Lies uit ook. Ze zal volgende zomer wel weten wat gedragen.
Shirt 5.
In een laatste lading stofjes van Nadine zaten er twee waarvan ik dacht dat Lies die wel mooi zou vinden. Gladde, dunne stof, lichtblauw, een kleur die ik wel vaker in haar garderobe-keuzes zie terugkomen. En ja, ze vond ze mooi. Of ik zo’n shirt kon maken met een peplum aan? Dat draagt ze graag. Tot uw dienst Mevrouw, dat zag ik wel zitten, een peplum lijkt me niet moeilijk. En eigenlijk is de eerste versie de meest geslaagde versie. Mooi, dun, zacht stofje, shirt zit goed. Met een topje eronder (geldt voor die witte shirtjes ook) is dat heel mooi.
Details:
Ik heb ondertussen een andere overlock (die ik zelf kan inrijgen, hoera!), en die maakt heel mooie rolzoompjes. Wat een gemak bij moeilijk werkende stof als deze. Gewoon stof knippen, onder de machine duwen en tadaaaaaaaaah!
Aan de stof zit een mooie, geschulpte zelfkant. Altijd leuk als je daarvan gebruik kan maken!
Shirt 6.
Tweede lichtblauw stofje: crêpe. Vond ik het mooiste, en hield ik als laatste, dan had ik wat geoefend met het peplum. Uiteindelijk vind ik de vorige versie mooier: het crêpe werkte niet echt gemakkelijk, rekte uit in de breedte, en het shirt werd veel te groot. Ik heb het nog vrij makkelijk een stuk kunnen versmallen en er 2 rugnepen ingezet, en het is goed, maar toch, ik vind het vorige mooier. (en de stof is gekreukt en ik heb wel een béétje gestreken maar niet genoeg)
(*) volgens ’t internet is de vertaling van peplum een “schootje”, euh, OK, dan hou ik het wel bij peplum.