Vaste rubriek op donderdag: favoriete albums. Ik ben altijd een platenkoper geweest, al van jongs af aan. Veel mensen vinden dat er op een album één goed nummer staat en dat de rest vulling is, maar daar ben ik het ab-so-luut niet mee eens. Meestal is het bij mij omgekeerd: een goed album bestaat uit allemaal nummers die ik graag hoor, behalve eentje of twee die ik minder/niet goed vind. In ieder geval, er is zoveel goeie muziek!
Het was een gewoonte geworden. Na de examens, na het rapport, beloonde ik mezelf met een stapeltje LP’s uit de Music Man. Mijn ma bekeek me wel eens scheef, dat ik zoveel geld aan LP’s uitgaf.
Deze Ragin’, Full-On van fIREHOSE hoorde daar ook bij. (mind de hoofdletters en dat het hose is en niet house).
Hele verhalen waren eraan verbonden, aan fIREHOSE, van D. Boon en de Minutemen en zo.
Ik zag ze voor het eerst op één of ander laatavondlijk muziekprogramma op TV toentertijd (iets Duits, dacht ik, gek genoeg waren er mid jaren tachtig en iets later echt goede muziekprogramma’s op de Duitse Tv), met Brave Captain. Ik was er meteen weg van: de energie, de stuiterende muziek, de stuiterende mannen ook.
Ik kocht de LP, en vertrok kort erna op vakantie. Zelfs zonder de LP op een cassetje, als ik het me goed herinner, alleen met sommige liedjes in mijn hoofd, die ik dan tot ergernis van de vriendin waarmee ik samen door Duitsland trok, heelder dagen liep te zingen.
Naast Brave Captain stonden er nog zot mooie dingen op dit album. fIREHOSE is niet meer de punk en hardcore van de Minutemen, maar soms echt pure pop, mooie melodieën, bijwijlen knetterende post-punk, en je hoort allerlei invloeden van funk en fusion en jazz en rock.
Het is wat moeilijker om mijn favoriete nummers op Youtube te vinden, maar Relatin’ Dudes to Jazz is echt wel een leuke, en opnieuw vol energie:
Maar deze is echt, echt wel mijn favoriete fIREHOSE ooit, breekbaar en kwetsbaar en verre van perfect en soms zelfs een beetje vals maar zo ontroerend… Things Could Turn Around.
En moest je nu denken dat dit hier allemaal mega-obscuur is: vergeet het. Kijk naar onderstaand filmpje, en kijk WHO THE FUCK daar allemaal samen met Mike Watt speelt. We schrijven 1995. Minutemen, fIREHOSE, Mike Watt… even influential als Hüsker Dü bijvoorbeeld.
Ik zie er vaak wat tegen op om deze Favoriete albums blogposts te maken, maar eens ik bezig ben: man man wat heb ik een plezier aan die muziek!