Satur9Zaterdag 14 juli
We willen rond 6u vertrekken, uiteindelijk is het ongeveer 6u30 na o.a. een beetje gebakelei over de route en de gps en zo.
We hebben 307 km voor de boeg in het eerste deel van 3 naar Annecy. Het rijden gaat behoorlijk vlot. De landschappen ontrollen zich voor onze ogen en soms zitten we met open mond te kijken.
Ik probeer foto’s te maken maar dat levert natuurlijk weinig meer dan herinneringen op.
Rond de middag zijn we al op de camperplaats in Neuvy le Barrois. Daar is geen volk.
We zetten onze boel op, maken middageten (spek met eitjes, brood, champignons en tomaat, rauwkost), lummelen nog wat, en zoeken een fietstochtje uit. Het is warm, en het dorp Apprémont -sur-Allier ligt een stuk lager.
De fietstocht in de hitte en bergop was niet zo’n goed idee, ik ben er mottig van. In het terugkeren stoppen we even bij een bord over de Demarcatielijn, waar we ons blijkbaar op bevinden. We stoppen ook zowat bij elke boom die een beetje schaduw geeft.
Op de camperplaats worden we ter plekke opgevreten door de vliegen, vreselijk irritant. Dit zijn de onschuldige schuldigen van al die vliegen…
We kunnen ons ter plaatse wel douchen. Ik kruip uiteindelijk vroeg in bed, voel me mottig. Van de Franse feestdag merken we niks.
Zondag 15 juli
We vertrekken nog voor 6u, weinig internet en veel vliegen jagen ons weg. We zien weer een heel mooie zonsopgang, wat zijn we toch altijd blij als we dit zien.
We zien ook weghuppende konijntjes, een buizerd (denk ik, ik ben geen specialist) en ook een doodgereden wasbeer. Wasbeer? Euh, ja, wasbeer, denken we. Een Garfield met grijs en zwart, vond Meneertje Mertens. Ik zoek het op en het kan, wasberen zijn o.a. in Frankrijk exoten na import voor de jacht. We rijden een eind en stoppen in een dorpje, waar ik mijn blog aanvul, verslag tik, brood en croissants haal, en waar we een kop koffie drinken. Tegen 8u rijden we al verder, en rond 9u30 zouden we op onze bestemming voor vandaag aankomen. Veel te vroeg, en we besluiten om daar onze rit van de volgende dag al te starten, en een kilometer of 50 te doen, misschien 100. We zien wel. We gaan wel stoppen waar onze eindstop voor vandaag voorzien was. Dat is het dorpje La Clayette (uit te spreken La Klette, blijkbaar, een dame spreekt me aan en ik dacht eerst dat ze vroeg of we raclette gingen eten, huh, om 9u30 ’s morgens?? Maar ze vroeg of we een korte tussenstop hielden in La Klette dus). Er is een mooie camperplaats, maar weinig beschut tegen de zon op asfalt, en vlakbij een grote weg. We legen er onze tanks, vullen water aan, en stellen onze route in.
Bij het vertrekken merken we pas op hoe mooi deze gemeente is, en we keren op onze stappen terug. We parkeren de camper opnieuw op de camperplaats, en gaan foto’s maken van het kasteel en het water.
En van onszelf.
Waarna we definitief vertrekken. Nog even tanken (achter een trage, oude meneer, maar we hebben geen haast en laten hem rustig doen, “ooit zijn we misschien ook zo” zegt meneertje Mertens, en gelijk heeft hij, uiteraard). Rond half 12 beslissen we dat het genoeg geweest is, en gaan we op zoek naar een camperplaats. De eerste vinden we niet terug. De tweede is aan een kerk, maar daar staan auto’s geparkeerd en we zien ons daar niet echt overnachten. Maar we hebben echt wel heel mooie plaatsen gezien terwijl we op zoek waren. De graanschuur van Frankrijk is ongemerkt overgegaan in de wijngaard van Frankrijk.
Het licht glooiende landschap gaat plots over in lage bergen. We rijden Rhone-Alpes binnen.
We genieten van al het moois dat we zien. We beslissen om te rijden naar een camperplaats van Camping Car park en ook dat beklagen we ons niet: een prachtige, rustige camperplaats in het hol van pluto (Mantenay Montlin), waar we ’s avonds nog met 3 campers staan.
Zo hebben we het graag. We hebben elektriciteit, we hebben een beetje internet, we kunnen kijken naar de koers op TV, we zijn tevreden.
’s Middags kook ik en zweer ik een eed dat ik morgen niet ga koken, maar het smaakt wel. De koers is spectaculair maar het resultaat vind ik ontgoochelend. En Frankrijk is jammer genoeg wereldkampioen, wat mij betreft verdienen ze het niet. Soit. Het doet nog een heel spectaculair onweer (we hadden nét al ons gerief binnen gezet en alle vensters gesloten, het was er eentje met alles op en aan, gietende regen én hagel). Het is droog, maar het gras is wel nog groen, nu weten we waarom.
We houden het verder heel rustig en gaan vroeg slapen. Morgen willen we weer in de ochtendkoelte vertrekken, want het belooft weer heet te worden.
