Satur9Dag -1: provisoir vertrek
Donderdagavond krijgen we telefoon met de melding dat we op vrijdag onze mobilhome mogen ophalen. Hoera! Alles staat al grotendeels klaar, de kapster was ter plaatse voor onze vakantiecoupe, we hebben de kinderen nog eens gezien, we zijn er klaar voor. Vrijdagochtend leggen we de laatste spullen klaar, doen nog wat boodschappen (naaimachine binnenbrengen voor onderhoud, briefjes mutualiteit in de bus steken, Decathlon…) en overlopen onze lijstjes om te zien of we alles mee hebben. We rijden met de fiets naar (o)ma en Herman (tegenwind!) en Herman brengt ons naar Heestert.
Alwaar we de mobilhome blijgezind in ontvangst nemen, naar huis rijden en beseffen: HET IS VAKANTIE!
Thuis laden we in sneltempo ons gerief in, en rijden naar Wondelgem voor nog wat kampeerspullen.
Tegen 18u vertrekken we naar Machelen a/d Leie, waar de camperplaats (we hadden het wel een beetje verwacht) volzet is. Op de parking stoppen we toch om wat te eten, want we zien ondertussen lichtjes scheel van de honger. We worden er nog aangesproken dat ze zich gerust allemaal dichter bij elkaar willen zetten maar dat het toch wat moeilijk gaat worden (mjah), maar het hoeft niet voor ons: we rijden 10km verder naar Sint-Eloois-Vijve, alwaar we vrij snel in onze nest kruipen. We zijn zo moe dat het lawaai van het verkeer ons niet echt deert.
Dag 0: echt vertrek
Om 3u15 word ik wakker. Vraagt Meneertje Mertens: “ben je wakker?” “Euh, nu wel ja?” Hij was al wakker van 2u.
Ik krijg mijn eerste koffie op bed van de vakantie (zalig!), we maken ons klaar, ik tik een eerste verslagje, en we vertrekken. We keren nog eens terug naar Gent (dat is het gemak van niet meteen te moeten vertrekken: we kunnen nog wat gerief afzetten thuis en wat dingen meenemen indien nodig). We gaan Lili een laatste keer knuffelen, we gaan nog naar de Carrefour om water, en passeren thuis om wat bakken en onze valies af te zetten. We nemen nog wat kleinigheden mee. En dan vertrekken we for realz folks!
We rijden naar West-Vleteren met een tegenpruttelende GPS (komt ervan als je eigen huis er nog inzit als tussenstop) maar dat is snel opgelost. De camperplaats in West-Vleteren is mooi, met luidruchtige buren. We eten op ons gemakje, richten onze mobilhome in zoals we het graag hebben, en dan hebben we een ganse namiddag om te luieren.
We vinden het te warm om eens in de omgeving rond te kijken. Het waait wel hard, soms waaien we bijna uit onze stoel. Meneertje Mertens valt letterlijk eens uit zijn stoel als de rugleuning overslaat. Gelukkig heeft niemand het gezien, alleen ik heb de slappe lach.
(neen, er is geen fotografisch bewijsmateriaal van de tuimelperte)
Mooi is het er in ieder geval, ik word soms lyrisch van het groene gras en de blauwe lucht.
Zo gaat dat, een namiddagje luieren.
Achter onze mobilhome is een toepasselijk trapje.
We eten een eenvoudige pastasalade, en kruipen vroeg in ons bed. Want (ik herken een slagzin van vorig jaar) we willen vroeg vertrekken. Van de luidruchtige buren hebben we geen last, zo moe zijn we.
Dag 1: Le Crotoy
We staan vroeg op, en zien een mooie zonsopgang op de camperplaats.
We stommelen een uur rond en deze keer trek ik me écht niks aan van het lawaai dat we maken, onze buren hebben gisteren lawaai gemaakt voor 10, en iets terugdoen voelt lekker aan.
We vertrekken iets na 6u, tanken nog eens in België en steken (eindelijk!) de Franse grens over.
Ik had besloten meer foto’s te maken in de wagen, en doe dat ook. Deze foto om het begin daarvan te markeren.
We nemen nog autosnelweg tot na Calais, maar dan is het gedaan voor 4 weken. Vanaf nu nemen we kleine wegen. Om te beginnen de D940 langs de Noord-Franse kust. Al snel zien we het bord Opaalkust, en daar kennen we het wel een beetje. De wegen zijn er prachtig, spectaculair zelfs, golvend tussen de groene weiden met de opaalblauwe zee op de achtergrond. Soms echt adembenemend mooi.
Het weer is heel helder vandaag, en we zien de kliffen van Dover in de verte blinken. We stoppen even op de parking van een restaurant waar we vorig jaar aten om te ontbijten (Meneertje Mertens had nog niet ontbeten, voor mij is het het tweede ontbijt), en wandelen even tot aan het oorlogsmuseum aldaar. Toch wel imposant en wat luguber.
Aan de kustlijn zelf raken we niet, dus stoppen we wat verder voor Wimereux om naar de mooie zee te kijken en foto’s te maken. Foto’s selecteren is moeilijk!
Wimereux zelf is trouwens een prachtig en gezellig kuststadje. Ik ben blij weer aan mijn favoriete stukje Franse kust te zijn. Zo rijden we verder via de kust naar Le Crotoy, waar we al voor de middag aankomen. Het is heel, heel erg warm. We zijn blij dat we vroeg vertrokken zijn, in de koelte en alle rust en stilte ook. We rijden de camperplaats die ik voorzien had op, en meteen ook weer af. Ze is gigantisch, ligt in de blakende zon en is heel stoffig. Hoe we aan elektriciteit gaan raken, is ons een raadsel, en we besluiten meteen op te krassen.
De dag voordien hadden we de alternatieven in de buurt al eens bekeken, en één van die alternatieven blijkt op 2km van de eerste plaats te liggen, camperplaats (en camping) Le Tarteron. Het blijkt er eentje te zijn van de Camping Car Park keten, waar we een paar camperplaatsen resevereerden. Hup, kaart tevoorschijn getoverd, en met hulp van de madame van de eerste camper netjes binnen geraakt. We doen er een beetje lang over om een goede plaats te vinden, maar uiteindelijk geraken we geïnstalleerd met elektriciteit en internet. Hiep hiep hoera! Het is heel, heel erg warm, zei ik dat al? We vinden het te warm om op stap (of fiets) te gaan, en dus hou ik me bezig met foto’s en blog.
We eten een eenvoudige pastasalade (pasta pesto!), de voorraad eten die we meenamen doet goed dienst, en ik ben blij dat ik thuis al pasta kookte. Nu hoef ik niet te koken om een gezonde maaltijd in elkaar te draaien. We kruipen vroeg in bed want weet je wat? Morgen willen we vroeg vertrekken.
