Satur9
Ik heb in de 40 dagen bloggen periode veel blogs gelezen, veel nieuwe blogs toegevoegd, veel gelezen waar ik nog nooit gelezen had. Ik heb erg veel leuke blogs leren kennen, met interessante onderwerpen, mensen die goed en vlot schrijven, die iets te vertellen hebben.
Maar na enkele dagen sprongen er ook een aantal ergernissen uit. Ergernissen die al lang borrelen, maar die nu uitvergroot werden door de veelheid aan blogs die ik las. Die ergernissen ga ik hier eens ventileren. Ik probeer niet uit de hoogte te doen, ik pretendeer zeker niet dat ik beter ben. Alleen: ergernissen ventileren kan zo deugd doen. Dus bij deze. Trek er uw lessen uit, erger u zelf aan mij, laat deze kelk aan u voorbijgaan, lach er eens goed mee. Het is mij allemaal gelijk.
- Ik lees blogs via feedly. Daarin verschijnt links een lijstje met de blogs, rechts de tekst. Titel en een kort deeltje tekst. Interesseert het me niet, dan markeer ik als gelezen en laat verdwijnen. Interesseert het me wel, dan klik ik en verschijnt in het beste geval de volledige tekst, binnen mijn feedly venster. In vele gevallen echter verschijnt er een kort stukje tekst en moet ik op “lees meer” of “read more” klikken om door te gaan naar de blog. Dat is voor mij al een ergernis. Als ik dan moet doorklikken, en ik kom op een blog waar een vreselijk klein lettertype gebruikt wordt dat ik nauwelijks kan lezen, dan geef ik het meestal op. Ik weet het, gewoon paar keer control + duwen en ik kan lezen, maar tegen dan heb ik zoveel handelingen moeten uitvoeren, dat het eigenlijk niet meer hoeft voor mij.
- Op blogs op blogspot en blogger verschijnt een disclaimer ivm. het gebruik van cookies. Of je die nu wegklikt of niet, als je naar een nieuwe pagina binnen dezelfde blog gaat, verschijnt de disclaimer opnieuw. En opnieuw. Als je hem al wegkrijgt, op sommige blogs krijg ik die niet weg.
- Blogs op het blogger of blogspot platform vind ik over het algemeen visueel veel minder.
- Het reageren op blogs kan ook al eens mislopen. Op blogs waar je kan kiezen uit een Facebook, Google +, Twitter en/of WordPress.com account, kan ik vaak niet reageren met de url van mijn eigen blog, en dat vind ik vervelend. Soms lukt het na veel gepruts, maar meestal geef ik het vrij snel op.
Dat wat betreft de vorm. De inhoud dan.
- Gesponsorde berichten. Affiliate links. Allemaal leuk en wel als het eens af en toe gebeurt. Ik gun het u allemaal. Maar als het teveel wordt, wordt het teveel. Instagram wordt er momenteel door verpest, vind ik, door de mensen die allerlei dingen doen in deals met bedrijven. Op blogs klik ik ook steeds vaker door. Het interesseert me niet. En het ergert me. Een beetje. Niet veel. Ik vind het gewoon overbodig.
- Wat me veel meer ergert, zijn echt slechte teksten. Ik sta soms versteld van de kwaliteit van de teksten op populaire blogs. Je weet soms niet wat je leest. Povere grammatica, slechte spelling, weinig creatieve woordenschat, slechte uitbouw van ideeën, soms ook gewoon geen ideeën. Jammer maar helaas. Het wordt allemaal met plezier gelezen en vergeven, blijkbaar.
- Anderzijds, als het allemaal té stylish wordt, dan hoeft het van mij ook niet meer. Naaiblogs met perfecte foto’s. Witte studio-achtergrond, afgeborstelde kindertjes, perfecte outfit… hoeft niet. Echt slechte, wazige, korrelige foto’s hoeft nu ook niet bepaald, maar het mag als een beetje leven bevatten. Roze sokjes met witte hartjes in plaats van de perfecte laarsjes. Een body’tje in de foute kleur dat van onder een kleedje komt piepen. Ongekamd haar. Een snottebel. Geef me wat realiteit.
- dt-fouten en spellingsfouten. Komen heel vaak voor, en ik heb het daar wat moeilijk mee. Iedereen maakt fouten, ik doe dat ook. Maar ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden door mijn berichten minstens 5 keer te overlezen. (en dan nóg over fouten te lezen, maar goed).
- Het foute gebruik van het woord “blog”, liefst in de verkleinvorm. Ik schrijf dit blogje over wat ik die dag meemaakte. Nee, je schrijft een blogpost voor je blog. Een blogpost, of een post, of een blogbericht, of een bericht. Maar je schrijft geen blog. Ook geen blogje. Je schrijft zéker geen blogje.
- De pogingen tot publieksparticipatie hoeven voor mij ook niet. “en jij, hoe pak jij dit aan?”, “maak jij wel eens frambozentiramisu?”, enzoverder, enzovoort. Je kan wel eens de mening van je publiek vragen, maar dit hoeft echt niet als einde van élke blogpost.
- Hip taalgebruik. Je bent al snel te oud voor “hartjes voor”. Modewoorden klinken na een jaar al veel minder hip.
- Wat mij betreft begint een blogbericht niet met “liefste lezers”, en het eindigt ook niet met “liefs”. Maar misschien is dat iets helemaal persoonlijks, ik weet het niet goed. Maar mij ligt het niet.
Dat was het zo ongeveer, voorlopig. Ik heb niemand in het vizier, ik richt me niet tot specifieke blog(ger)s. Mijn excuses als dat toch zo overkomt, het is niet de bedoeling.
De foto’s bij dit blogbericht werden gemaakt door Tine Lucas.
Het moeilijk kunnen reageren bij sommige blogs vind ik ook ergerlijk.
En teksten in italic, daar begin ik gewoon niet aan 🙂
ik denk dat dat moeilijk kunnen reageren een vaak voorkomende ergernis is.
Ai, ik zit op blogger is mijn eerste reactie en vooral, ik heb geen zin om dat te veranderen, ik heb het wel overwogen
maar voor de rest heel herkenbaar
Och, je scoort op de andere punten goed (je teksten verschijnen volledig in feedly, en reageren gaat vlot), dus het is de bluts en de buil, niewaar. Zonder techneut in huis die me helpt met de puur technische dingen, zou ik nog altijd op wordpress.com zitten, alle begrip dat migreren niet evident. is.
Ik ben wat aan het bijlezen en haha ik heb veel van dezelfde ergernissen 😉 oa die ‘lees meer’ in feedly (aaargh), te stylish maar ook te rommelige blogs én dan al die gesponsorde berichten. Ik begin er echt de kriebels van te krijgen (zeker als het niet staat vermeld maar wel duidelijk is) Bij mij heeft zulke sponsoring trouwens ook echt een averechts effect, ik zal – om een voorbeeld te nemen – ondertussen ook echt geen danone meer gaan kopen omdat ik het de laatste dagen gewoon al te vaak door mijn strot geramd kreeg. Anderzijds besef ik ook dat ik verre van perfect ben én me echt bezondig aan typfouten hoewel ik elk bericht vijf keer nalees maar blijkbaar lichten fouten pas op na publicatie 😉 ondertussen is er dan ook nog geen enkel bericht geweest dat ik niet naderhand (een paar keer zelfs) heb bijgewerkt!
Die typefouten, dat is ellende. Overkomt me ook vaak. Ik overlees een paar keer, en toch blijven ze staan. Of zelfs een redenereerfout, onlangs. Je leest daar gewoon over. Je leest wat je verwacht dat er staat. Tot het inderdaad gepubliceerd is, en je dan ziet dat er een fout in staat. Of iemand wijst je op je fout 🙂
Maar, dit irriteert me minder, want we overlezen en we verbeteren. De blogberichten waarin fouten staan en blijven staan, waaraan je ziet dat er niet overlezen is en ook niet meer overlezen wordt achteraf, daar erger is me meer aan.
(hoewel ik mijn eigen spelfouten en redeneerfouten ook méga-mega-MEGA-irritant vind, hehe)