Satur9Opeens kreeg ik het in mijn kop: ik ga een kleedje maken voor 2 kleine, lieve meisjes. Ik heb de stof liggen, ik heb de tijd… waarom niet.
Het idee startte bij de blauwe uiltjesstof die ik nog liggen had van de voorraad voor mijn webshop. Blauw, de lievelingskleur van het dochtertje van een collega van Meneertje Mertens. Ik vroeg aan de mama welke maat het meisje nu draagt, liet verder niks los en maakte het kleedje. Altijd hetzelfde kleedje, het Minikrea kleedje, deze keer in maat 128/134. Denk ik. Ik zou het moeten nakijken.
De familie kwam eten op de spaghetti-avond en ik gaf het toen af: de lichtjes in de ogen van de lieve meid en de mama’s waren onbetaalbaar.
Ik vroeg ook aan de mama van de kindjes van Lies haar vaste babysitadres of ze een jurkje voor de dochter zag zitten. Ik stelde voor wat foto’s te maken van stofjes die ik nog liggen had, en haar te laten kiezen. Lieve dochter heeft nogal een idee van wat ze wil dragen, dus mama liet dochter kiezen. Waarbij ze ging voor dat ene stofje in de knalkleuren, met aardbeitjes. Mama had liever iets anders gehad maar het is wel zo, het kind draagt heel vaak felle kleuren en ze staat er gewoon mee!
Ik maakte het kleedje (hetzelfde dus) in maat 98/110, en Lies gaf het af toen ze ging babysitten. Het lieve kind superblij, oh zo’n kleedje wilde ze al lang! En kijk, staat ze niet leuk met die felle kleurtjes!
