Satur9Een blogbericht op zondag, stel je voor. Eind maart lijkt me nog zo eindeloos ver weg, dat ik de inspiratie omarm als ze zich voordoet. Dan heb ik een extra skipdagje moest het eens nodig zijn.
Van Woohoo by Davina nam ik een virtueel stokje aan.
De opdracht: neem een foto van je naaiplek. Nu. Nee, niet opruimen. Nee, niets weghalen wat daar eigenlijk niet hoort te liggen. Het leven zoals het is willen we zien.
Tof! En schrijf nu kort wat we allemaal zien. Waar ben je mee bezig? Welke projectjes zijn er ‘lopend’ of welke stofjes liggen er klaar om geknipt te worden? Welke patronen zien we op jouw kniptafel? Of waarvan zien we nog restjes?
Foto’s dateren van vrijdag, omdat het weekend wat voller zit dan anders en ik wellicht niet ga naaien. En er toch nog één en ander op mijn naaitafel lag.
En echt, ik heb niet opgeruimd. Ik ben gewoon niet aan rommel. Dat een rommelige kamer het bewijs is van een creatieve geest, is bij deze weerlegd, het spijt me. Naaien staat voor mij deels gelijk met opruimen. Ik ruim tussendoor constant op. Om dat ik een bloedhekel heb aan al mijn tijd staan verliezen met zoeken naar mijn gerief. Sowieso is het hier beneden meestal netjes opgeruimd, omdat ik niet goed zie, en ik het niet fijn vind tenen en andere lichaamsdelen te breken over rommel. (*)
Goed. Wat ligt er op mijn naaitafel? Toch nog wat rommel van de vorige dag in de vorm van een power pack, oortjes, een lader, papieren van de revalidatie en voorschriften. Een bloempotje ook, zal een “vuilbakje” worden op tafel, voor draadjes & co. Maar verder ook: geknipte stof voor een kleedje voor het meisje op Lies haar vaste babysit-adres. De kleine meid mocht het stofje zelf kiezen en koos voor behoorlijk vrolijk groene stof met aardbeitjes. Ik denk dat ze er mooi mee gaat staan. Patroon is het Minikrea kleedje dat ik al bijna met mijn ogen dicht kan maken.
Links achter de stofjes ligt hetzelfde patroon maar een paar maten groter, voor de dochter van een collega van Meneertje Mertens. En daarnaast een patroon dat ik kocht voor mezelf.
Het kleedje de dochter van de collega van Meneertje Mertens hangt klaar, opvouwen en afgeven op de spaghetti-avond. Ze weten van niks, hopelijk vindt ze het leuk, en hopelijk is het niet veel te groot.
Mijn zetel, waarin ik omringd door al mijn spullen zit. Laptop, boeken, gewichtjes om mijn spieren wat te versterken, allerlei handwerkgerief. En over de leuning een kleedje dat ik kreeg van mijn schoondochter voor mijn verjaardag, dat ik ga vermaken tot een leuk zomerkleedje. (was expliciet daarvoor gekocht: het stofje is zalig, het model minder en te groot. Gekregen om om te bouwen tot een fijn zomerkleedje).
Voila. Wellicht komt er later nog iets meer over de 2 jurkjes.
Nu geef ik het stokje een andere naaiblogster die ook meedoet aan 40dagenbloggen (een tweede slachtoffer diende zich niet aan):
#40dagenbloggen, uitleg vind je hier, deelnemers vind je hier.
(*) laten we wel wezen: opgeruimd is GEEN synoniem van proper. Ik heb niks tegen opruimen. Ik heb wel iets tegen kuisen. Ik doe dat écht niet graag. Het is dus niet omdat het hier meestal opgeruimd is, dat het hier ook netjes en proper en stofloos is. Dream on!
Leuk om te zien!
Dankjewel 🙂