Satur9
Ik doe mee met 40 dagen bloggen, uitleg vind je hier, deelnemers vind je hier. Ik ga het wel een beetje anders aanpakken (dat mag, namelijk, je doet gewoon je goesting): ik ga tijdens deze periode één keer per week bloggen. 40 dagen bloggen is me wat te veel, ik hou dat nooit vol. En ik heb hier nog wat andere dingen lopen ook, dus lijkt 1x per week me ideaal.
Elke keer dat ik een bericht plaats in het kader van 40 dagen bloggen, pluk ik een onderwerp uit de suggesties die we via mail toegestuurd kregen. Hier gaan we met nummer 1!
Wat is een gewoonte die je jezelf momenteel probeert aan te leren of af te leren?
Er zijn twee gewoonten die ik mezelf permanent probeer af te leren.
Een eerste is “verzamelen”. Ik vermeldde dat al vaker op mijn blog, dat ik gevoelig ben aan “verzamelen” en dat ik, als ik even niet oplet en de andere kant uitkijk, ik me echt wel obsessief zou kunnen storten op het verzamelen van dingen. En eigenlijk wil ik dat écht niet. Er zijn een aantal dingen die ik zonder gène koop. En dan denk ik vooral aan muziek (in allerlei vormen), boeken (momenteel e-books en schoorvoetend ook audiobooks) en stof. Stof! Stof kopen maakt gelukkig, geloof me vrij. Maar ik heb me de laatste tijd toch wel wat ingehouden, in het gedacht dat mijn voorraad misschien eerst wat moet slinken voor ik bijkoop. Af en toe maak ik eens een slippertje. En ik moet zeggen: die verdomde voorraad groeit sneller aan dan dat hij afneemt.
Nu, ik zou nog veel kunnen verzamelen. Spulletjes voor in mijn letterbak. Knopen. Doosjes. Kaarsen. Washi tape (bwahaha) (*). Knutselgerief. Ik zeg maar wat. Maar ik hou me in. Ik wil het niet. Ik weet dat er geen eind aan komt, mezelf kennende. En dat ik me compleet verlies. Mezelf kennende. En dat wil ik niet.
(*) Mijn huidige voorraad past nog net in mijn doosje, en daar zal het dus bij moeten blijven.
Een tweede gewoonte die ik constant in de gaten hou, is het gebruik van stopwoorden. Ik vind het hatelijk. Soms zijn het modewoorden of -uitdrukkingen die ongemerkt in je taalgebruik sluipen. Absoluut! Ik had zoiets van… eigenlijk. Feitelijk. Wat zal ik gaan zeggen. Hoe zal ik het zeggen. Ergens. Het wordt een stukje dagdagelijks taalgebruik. Aaaaargh! Don’t do it! Sort of. Actually. You know?
Daar let ik dus op. Meestal merk ik het op, dat een bepaald woord teveel begint voor te komen in mijn taalgebruik, en dan probeer ik erop te letten de ergerlijke gewoonte zo snel mogelijk de kop in te drukken. *pets!*
Wat een klein doosje! 😉
Ik krijg mijn collectie daar nooit in!
(sorry, je reactie was in de spam beland en ik had erover gekeken)
Ja hè, klein doosje, en meer mag het niet worden! die rolletjes tape minderen zo traag bij mij, het moet niet te zot worden 😉
Oh ja verzamelen. Als ik niet oplet heb ik er weer een verzameling bij. In veel van wat ik zie, zie ik een verzameling 🙂 en toevallig dacht ik gisteren: “Zeg ik dat nu steeds”?? Een soort van, zeg maar, ja ja, precies, oké. Aanleren doe je het zo, afleren kost iets meer moeite..
Dat is inderdaad heel juist, zo’n stopwoorden zitten snel in je vocabulaire, maar ze zijn er moeilijk uit te krijgen!