Satur9Maandag ging ik voor een laatste keer dit jaar op controle bij de gynaecologe. De cirkel is zo’n beetje rond, 21 december 2016 begon de behandeling, 18 december 2017 ging ik op controle. Niet dat ik er nu al ben, dat nog niet.
De controle was een eenvoudige controle om te zien hoe mijn borst en rug genezen waren na de operatie en de bestraling. Ik heb goed vel, naar ’t schijnt, haha, het litteken van de operatie is mooi genezen en het ziet er allemaal behoorlijk goed uit. Waar mijn rug bestraald is, is zelfs niks meer te zien. En dat was het zo ongeveer. Mijn ziekteverlof werd nog verlengd, en op 2 januari (*) start ik met revalidatie.
En daar ben ik best wel blij mee. Vorige winter ben ik “in mijn eentje” (met Meneertje Mertens, natuurlijk, dat is niet in mijn eentje) van ver teruggekomen, en dat was zwaar. Bloed, zweet en tranen. (alleen het eerste is een beetje overdreven). Ik ben blij dat ik dit deze keer onder begeleiding mag doen, en al tijdens de donkerste maanden, de maanden waarin het anders toch wel moeilijk is om actief te blijven en mijn conditie pijlsnel achteruit zou gaan. En dat zou jammer zijn, want mijn conditie was blijkbaar nog redelijk.
Eind april volgen dan de grote en belangrijke onderzoeken: mammografie, echografie en pet scan. Dat zal nog wel even stressen worden. Maar daar denken we nu nog niet aan.
De hormoonpillen blijf ik nemen. En dat zal nog voor lang zijn.
De fysieke ongemakken van de bestraling zijn zo goed als verdwenen, behalve dan de vermoeidheid. Die is na de bestraling erger geworden, en blijft momenteel een grote belemmering. Vermoeidheid van een soort en een graad die ik nog nooit meegemaakt heb. Dat ik niet altijd even goed slaap (understatement), dat helpt niet natuurlijk. De normale huis-, tuin- en keukenmiddeltjes daartegen helpen niet, en soms ben ik zelfs té moe om te slapen. Weinig ellendiger dan in je bed liggen draaien en keren, op van vermoeidheid, en toch niet kunnen slapen.
Soit, genoeg gezaagd. Een jaar is voorbij, we zijn op de goede weg, en in december geniet ik maximaal van rust en stilte en lekker potteren in een warm huis tussen kaarsjes en lichtjes en mijn naaigerief.
(de mooie foto bij dit bericht werd gemaakt door Dominique Dierick)
(*) 2 januari *snirf* no rest for the wicked!
Haha jouw “no rest for the wicked”… dat is die heerlijke humor waar ik zo van hou en die heb je met tonnen. Dat toont jouw relativerende mentale veerkracht. Je bent goed bezig Anne. Fijn dat de revalidatie in januari mag beginnen. Zal ook deugd doen. Ik blijf hier met toeters en bellen aan de zijlijn supporteren. Op een mooie nieuw jaar (je liep al wat vooruit met het jaartal in je titel 😉 vol van heel veel leuks en vooral een sterke gezondheid!
Hahaha shit ja mijn titel! Verbeterd! Of hoe je over je eigen fouten leest 🙂
Voor jullie ook alle goeds hè T&A! <3
Inderdaad, goed bezig!!!
Dankje Josie 🙂