Een ideetje dat al lang suddert, een blogpost over mijn naairuimte.
Ik heb vroeger lang thuis gewerkt, en ben er toen achtergekomen dat ik graag beneden zit om te werken. Boven is het maar stilletjes, en ver van het toilet en de koelkast en de koekenkast en zo. Ik had een mooi bureau op de eerste verdieping, daarna op de tweede verdieping, en ik eindigde uiteindelijk met een computertafeltje in de woonplaats. En daar was ik het gelukkigst. Tussen alles en iedereen.
Vandaar dat ik met mijn naaigerief ook niet naar boven wil verhuizen. Het zou netjes zijn natuurlijk, want ik neem hier nogal wat plaats in beslag en ik heb behoorlijk wat gerief, maar tegelijk is het oh zo gezellig. En mijn naairuimte is ondertussen helemaal geïntegreerd in onze woonruimte. Ik naai hier, ik zit hier in mijn zetel waar ik handwerk, stukken afwerk, op mijn laptop bezig ben, lees, eet… bedenk het maar. Mijn strijkplank staat hier ook, om te gebruiken tijdens het naaien, en om de gewone huishoudelijke strijk te doen. Ik neem aan dat niet iedereen met zo’n regeling zou kunnen leven, maar Meneertje Mertens vindt het helemaal OK, hij kan mijn lawaai goed verdragen, en ik vind het zalig.
Laat ik eens met de klok mee de ruimte rondgaan. Achter me is de woonruimte met zetel en TV. Ik begin met mijn paspop, die een beetje in de weg staat, maar ik weet er geen betere plaats voor. Mijn strijkplank voor het houtvuur dat we momenteel niet gebruiken. Zelfgemaakte hoes op de strijkplank. Draadloos strijkijzer, ferm gemakkelijk maar wordt jammer genoeg niet warm genoeg naar mijn goesting.
Kast (kringloopgeluk!) met opbergruimte voor tijdschriften, patronen, en ook kookboeken. En nog wat wol. En… en… nog vanalles.
Mijn heerlijke, comfortabele oorfauteuil van bij IKEA, met vlakbij mij een mand met het handwerk waaraan ik op dat moment bezig ben, over de leuning van mijn zetel een zak met vakken van IKEA, bedoeld voor afstandsbediening van de TV en kranten en tijdschriften, maar ik gebruik die om mijn schaartje, haakpennen, breinaalden enzovoort in op te bergen. De theorie is dat ik zo minder moet zoeken maar mijn gerief. De praktijk is dat ik het toch nog altijd overal leg en me dan te pletter moet zoeken. Aan de andere kant staat een “tafeltje op wieltjes” (eigenlijk nachtkastje) waarom de laptop staat, en waarin ik nog allerlei handwerkspullen opberg.
En dan de serieuze werken. Mijn naaitafel, een zalig gerief dat we (ook al) kochten bij IKEA.
Alweer een “hack”, eigenlijk is het een tafel bedoeld voor in de keuken, maar bij Tilly & the Buttons zag ik deze “cutting table hack“, en ik heb me nooit beklaagd dat we dit gekocht hebben. Deze tafel is hoger dan de standaardmaten, en dus zeer comfortabel (mijn rug!) om aan te tekenen en knippen. Er staat momenteel wel teveel gerief op, de tafel zou leger moeten zijn om echt praktisch te zijn. Maar dat is mijn eigen schuld. Plan is om de komende weken in de kringloopwinkels in de buurt op zoek te gaan naar een geschikt rekje om boven de tafel te hangen. Of een bijkomend kastje om op de tafel ernaast te zetten.
Op de schappen onder het werkblad gepimpte dozen met allerlei naaigerief: knopen, verstevigingsmateriaal, naalden, elastiek, klosjes, lint, paspelband enzovoort enzovoort.
Ernaast tafel van bij de Weba met mijn naaimachines:
- Brother Innov-is 100 Prime Edition, een oerdegelijk machien waar ik zeer tevreden van ben
- Overlock Singer uit de Lidl, die ik graag zou vervangen door een machine met automatisch inrijgsysteem. Deze is te moeilijk en met mijn slechte ogen krijg ik het niet voor elkaar. Ik ben altijd afhankelijk van hulp en hoe graag Meneertje Mertens me ook helpt, ik kan het liever zelf.
- Coverlock Janome Coverpro Limited Edition. Review alhier. Best wel tevreden van.
Op de tafel een kastje dat ik ooit kocht bij Blokker en dat al het hele huis rondgereisd is, maar uiteindelijk tot mijn tevredenheid in mijn naairuimte beland is, en dat nog allerlei materiaal bevat.
Voila, dat is zo’n beetje de tour van mijn naairuimte, waar ik vele, zeer vele uren doorbreng.
een schone ruimte en een schone collectie. mmm. de cutting table hack, die ga ik onthouden. gewone tafelhoogte is inderdaad heel lastig voor de rug!