Satur9Vorig jaar was 4 september al half gepasseerd toen ik zei tegen Meneertje Mertens: “Je bent al lang genoeg met mij getrouwd om te weten dat…”. En toen werd het even stil. Want het daagde me: wij zijn 9 jaar getrouwd vandaag! We hebben er eens hartelijk om gelachen, een fruitslaatje gegeten om te vieren en gezegd: volgend jaar zullen we het deftig vieren. Want volgend jaar zijn we 10 jaar getrouwd.
Wat we niet gedacht hadden, was dat we het nu op deze manier zouden moeten vieren. Een tiende huwelijksverjaardag geprangd tussen een operatie en de start van bestraling. Niet dat we het niet fijn en op het gemakje gaan vieren, maar ergens… vreemd gevoel.
En dus wil ik maar eens zeggen: sla geen gelegenheid om te vieren over. Vier iedere keer alsof het de laatste keer was. Want het zou kunnen, weet je wel. Geef elkaar altijd een zoen als je vertrekt. Als je ruzie hebt, maak het altijd goed voor je vertrekt. Want je weet maar nooit.
Ik heb de gewoonte om “wees voorzichtig” te zeggen als iemand die ik graag zie, vertrekt. Naar school, naar het werk, gelijk naar waar. Ik heb er al weten op hun stappen terugkomen, omdat ik dat niet gezegd had en ze het toch willen horen voor ze vertrekken. Je weet maar nooit. En ’t is waar. Je weet maar nooit. Het zou maar eens moeten…
Maar, alle doemdenken en/of wijze lessen terzijde: Meneertje Mertens en ik zijn vandaag 10 jaar getrouwd. Goed hè 🙂
Proficiat!
En wie zegt dat alle tientallen met veel toeters en bellen moeten worden gevierd… laat ons eens lekker tegenstroom doen en het tiental +1 super vieren (En dan omdat we ondertussen al wat vergeetachtige worden… het tiental +2 .. +3 ) 😉
Komt goed Anne…
Gefeliciteerd Anne en Nic!!! 😘😘😘
Zo’n mooie post…En proficiat he!
Dankjulliewel 🙂
(van vergeetachtig gesproken, we waren aan het twijfelen of het nu 3 of 4 september was, onzen jubilee. de foto van het kalenderblaadje was het ultieme bewijs 🙂 )