Satur9De laatste dagen was het maar flauwtjes qua Wi-Fi, ik heb het verslag maar zo gelaten tot we thuis waren. Wel elke dag geschreven, maar foto’s uploaden was niet te doen. Jullie hebben dus nog wat verslagen te goed. We pikken weer in op de camperplaats waar we daags voordien ’s avonds laat arriveerden.
En nog een disclaimer: dit wordt een lang verslag, met héél veel foto’s. Ik had het moeilijk om te selecteren uit de vele foto’s, en Le Puy en Vélay is ook een uitzonderlijk fotogeniek stadje. De blauwe luchten droegen daar alleen maar toe bij.
Dag 17 – zondag 16 juli
Om 6u rijden we incognito de camperplaats bij de slagerij af, niemand die ons gezien heeft. Een gratis nacht dus. Maar het is wat het is, we doen het er niet om. We rijden erg vlot naar Le Puy en Vélay, en zijn er véél te vroeg.
De stad is al grotendeels afgesloten, en we botsen ook op werken. We houden ons hart vast, gaan we wel bij de camping geraken? We houden halt in een industriezone, waar we ontbijten en wachten tot een treffelijk uur. Om 7u30 vertrekken we weer en vinden we de camping vlot, ondanks het feit dat de stad al volstaat met nadarhekkens. En wie zien we daar wandelen met hond Juul? Riet, een Nederlandse dame van het koppel dat we een aantal dagen geleden tegenkwamen op 6 juli aan het rond punt in de buurt van Chaumont. Erg fijne mensen. Meneertje Mertens had hun email adres gevraagd om een foto (met de vlag) door te sturen, en ze hadden teruggemaild. Gisteren hadden ze ons verwittigd dat ze gehoord hadden dat we voor 10u ter plekke moesten zijn, dat alles dan al zou afgesloten zou worden. Erg lief, vonden wij. En echt grappig dat we haar dan meteen al zien als we aankomen! We doen snel een babbeltje, en rijden naar de ingang van de camping. We zien dat de camping volzet is.
Het is nog veel te vroeg, openingsuur van de receptie is 9u op zondag, dus we denken dat we meer dan een uur moeten wachten. Maar neen, daar komt een baardige meneer met laptop naar ons gehold, de eigenaar van de camping. Hoera! We mogen meteen ons plekje opzoeken, en na 9u naar de receptie gaan om alles te regelen. Erg fijn is dat, mooie service. We hebben een mooi plaatsje in de schaduw, maar dat wil wel zeggen: zonder satelliet. Geen TV dus. We installeren ons, gaan een praatje doen en een kop koffie drinken bij Riet en Wim, en gaan ons douchen (dat was nodig!). Meteen als je de camping buitenstapt krijg je dit uitzicht, en je zal wel merken dat we daar maar geen genoeg van kunnen krijgen.
We maken al even een korte wandeling door de stad. De koers is er duidelijk aanwezig.
Achter de receptie van de camping wordt een kraampje opgezet waar frietjes, wraps, gegrilde boterhammen en zo verkocht worden: dat wordt ons middagmaal.
Voor mij une tartine grillée met kaas en een portie frietjes, voor Meneertje Mertens een wrap complet ook met een portie frietjes. Alles met regionale producten en vers en zelfgemaakt. Erg lekker! Maar echt: heel erg lekker.
Alleen een beetje zwaar en ik heb er in de namiddag toch wel wat last van. We gaan bij Riet en Wim een beetje TV kijken, en samen met hen gaan we naar de publiciteitskaravaan kijken. (de camping ligt op het parcours en we moeten hoop en al 200 meter stappen om langs de kant van de weg te gaan staan, als je weet dat we deze rond nieuwjaar gereserveerd hebben, dan weet je ook wat voor een lucky shot dat alweer was!).
We keren terug naar de camper om naar de rit te kijken, Wim wordt wel erg hyper want Bauke Mollema stevent af op een overwinning. Hij krijgt nog wel een dip, dus als we aan de kant gaan staan, is het niet echt zeker dat hij gaat winnen. Maar ik word via verschillende fronten (Herman en Hilde) op de hoogte gehouden en kan al snel melden: Mollema heeft gewonnen! De Nederlandse divisie is blij. Wij hadden het leuk langs de weg: we staan op 2 kilometer van de finish, nog nooit hebben we zo dicht gestaan. We zien ook alle tourbussen passeren: wat een mooie gevaartes zeg.
En de renners rijden weer heel dicht bij.
Ze rijden ook heel erg snel.
Meneertje Mertens neemt speciaal een paar foto’s van Kittel, voor Hilde, en die lukken nog goed ook.
We keren terug naar de camping, zitten nog wat op het gemak, eten lekker zuiders fruit als avondmaal, en kruipen vroeg in ons bed. De twee late ritten zijn niet ongemerkt aan ons lijf voorbij gegaan, we merken dat we dit echt niet gewoon zijn. Meneertje Mertens valt als een blok in slaap, ik moet nog wat naar de slaap zoeken maar het lukt ook wel vrij goed.
Dag 18 – maandag 17 juli
We slapen lekker lang, wat doet dat deugd, een lange nacht om wat bij te slapen. We gaan een brood en croissants halen, ontbijten, en trekken al vroeg de stad in. In de relatieve koelte en luwte willen we de Notre Dame de France bezoeken. We vinden makkelijk onze weg, beklimmen de berg en de trappen naar de basiliek, en kijken wat rond in de basiliek.
Het is er heel erg warm en we vluchten al snel naar buiten, ik voel me niet lekker van de warmte. Buiten is het beter. We genieten van de uitzichten, en volgen de pijltjes verder naar boven.
Steile straatjes. Om de madonna te bezoeken moet betaald worden, dat is even mopperen, maar we doen het toch, en beklagen het ons eigenlijk geen moment.
En dan trekken we naar boven, vele trappen. Aan de sokkel van de Notre Dame is een groot plateau waar je rustig de hele stad kan rondkijken.
We zien ook onze camping liggen, een groene oase, je ziet nauwelijks campers en caravans door het bladerdek. Achter de camping zie je het ziekenhuis. Daar landden de eerste dag regelmatig helikopters, die vervingen tijdens de aanwezigheid van de Tour de ambulances, wellicht omdat het ziekenhuis moeilijk te bereiken was.
De campers die je zag staan, waren de “overflow” door de grote aanwezigheid van volgers van de Tour. Ze puilden zowat overal uit, we waren zelf blij dat we al vroeg een plekje op de camping gereserveerd hadden.
We beklimmen de Maria voor een eindje, maar ik geef het voor het hoogste punt op. Dit is de plaats waar ik ooit, lang geleden, hoogtevrees opdeed. Meneertje Mertens dacht dat ik er hier dan misschien ook weer kon over geraken, maar dat is mooie theorie, in de praktijk blijf ik bibberen. Ik keer terug, terwijl Meneertje Mertens naar het hoogste punt gaat. Dat is afgesloten met een plastic koepel. Toen ik hier als kind was, kon je de trap in het hoofd op, en mocht je buitenkijken. Er zat een soortement “bewaker” die ervoor zorgde dat je op het trapje bleef, je mocht niet op het hoofd gaan staan, alleen je bovenlijf buitensteken. Nu geen bewaker meer dus, maar een plastic koepel. Alles voor de vooruitgang.
We kijken rond, genieten van het uitzicht, maken veel foto’s. en we keren op het gemakje terug naar beneden.
Dit was zijn 4 euro pp wel waard. We zijn blij dat we dit gedaan hebben, en al helemaal dat we dit vroeg gedaan hebben, het is nog vrij rustig en je kan bij momenten foto’s nemen zonder “vreemden” op. We nemen een foute weg naar beneden en lopen voor een stuk door lelijke buitenwijken naar de camping. Het is ondertussen weer echt heet geworden. We gaan met de fiets naar een Lidl in de buurt, en kopen wat fruit en eten voor vanavond. Ik maak gebruik van de zeer trage camping WiFi om een verslag op mijn blog te zetten. Het loopt een beetje fout met de HD met onze foto’s, Meneertje Mertens zoekt een winkel om een nieuwe behuizing te kopen. Hij belandt uiteindelijk in de FNAC in het centrum, waar Poulidor signeert en Christian Prudhomme aanwezig is. Meneertje Mertens krijgt een compliment van laatstgenoemde omdat hij met de fiets naar het centrum gekomen is, “neem eens een voorbeeld aan die meneer!”. Meneertje Mertens glimt. We maken eten, doen de afwas, gaan nog een avondwandelingetje maken, met de nodige foto’s. De foto’s van het kerkje en de madonna stapelen zich op. Ze domineren dan ook de stad en duiken overal op. En ze zijn fotogeniek.
We kruipen weer niet te laat in ons bed. Vanavond blijft het lang lawaaierig, we hebben een stel overburen dat hun kwep niet kan houden (allemaal mannen, voor alle duidelijkheid, we vragen ons af van waar ze zijn, we kunnen geen touw vastknopen aan het taaltje dat ze spreken), en er klinkt muziek van ergens, nét luid genoeg om storend te zijn.
