Dag 9 – zaterdag 8 juli
We slaan een rit over en rijden meteen naar de omgeving van Chambéry. Vanaf morgen hebben we een plekje gereserveerd op Le Camping des Lacs in Saint-Jean-de-Chevelu, toevallig op het parcours van de Tour op weg naar de Mont du Chat. Vandaag rijden we naar een camperplaats in de buurt om daar de nacht door te brengen, om dan morgen voor 11u naar de Camping des Lacs te rijden. Voor het eerst voelde ik me niet helemaal gerust op de plaats waar we de nacht doorbrengen, te weinig campers. En veel lawaai. De boeren rijden af en aan met hun tractoren, wellicht aan het oogsten. Maar we zijn moe, en we vallen beiden in slaap als een blok. Niets horen we nog. De wekker staat vroeg, we drinken koffie, ontbijten, doen een kattenwasje en vertrekken nog voor 6 uur in het relatief koele ochtendgloren richting Chambéry. Bij het vertrekken viel me in dat we niet één foto hebben van deze camperplaats, dus namen we er snel nog wat van uit de auto. We sliepen dus bij een watertoren.
Benieuwd of onze route het parcours van de Tour zal kruisen. Op dit uur gaat het rijden erg vlot, en we vorderen goed. Het landschap evolueert van vrij plat naar heuvelachtig.
Rond 8u30 zoeken we een apotheek en een supermarkt voor de boodschappen. Ook dat gaat vlot, en rond 10u zijn we terug op weg met een koelkast vol lekkers en een bergruimte met plenty aan water, want het blijft heet. Om 10u is het al 28 graden. Ik denk dat we eventueel Annecy gaan passeren en dan het parcours van de Tour gaan opdraaien, maar dat denk ik fout. We rijden tussen het Lac d’Annecy en het Lac du Bourget in, en beklimmen dan een serieuze berg. Ergens onderweg bekruipt me de twijfel dat we daarboven een goede camperplaats zullen vinden. En die twijfel blijkt gegrond: boven zijn wel wat faciliteiten voor campers, maar die krijgen we niet aan de praat. De zon schijnt ook genadeloos op de camperplek, en we besluiten terug naar beneden te rijden en elders iets te zoeken dat ons meer geschikt lijkt. Via de camper-app vind ik een camperplaats aan le Lac du Bourget. Er binnenraken lukt niet echt vlotjes, maar toch zonder brokken.
Wat de volgende niet kan zeggen, die rijdt de bareel aan diggelen. We vinden een plaatsje, en installeren ons om op het gemak een namiddagje koers te kijken, het is veels te warm om iets te doen. Warm en drukkend.
Ondertussen zorgt Meneertje Mertens dat we internet hebben en kijk, er is Wi-Fi! Ik kan mijn blog bijwerken! Na de koers installeren we ons gelijk de echte voor onze camper. Ik merk opeens op hoe gezwollen mijn voeten zijn, ik schrik ervan.
Ik had al last van gezwollen vingers bij warmte, maar gezwollen voeten, dat is nieuw, en ik kan er niet echt mee lachen. Ik voel me gelijk een dikke, ouwe meet. We wandelen nog even naar het meer, dat op 200 meter of zo van onze deur ligt. Overal staan hekkens, later zoeken we op waarom: volgende week is er een groot muziekfestival in Aix-les-Bains.
We maken het niet al te laat, want morgen willen we, guess what… vroeg vertrekken.
Dag 10 – zondag 9 juli
Onze buren ergeren zich wellicht te pletter: waarom moeten die 2 oenen van Belgen om 4u opstaan om pas om 6u te vertrekken? Tja, zo zijn we nu eenmaal. Opruimen, beetje wassen, ontbijt… het duurt wel even. We proberen het lawaai te beperken. Rond 6u rijden we zonder ongelukken met de bareel naar buiten, en vertrekken we richting Saint-Jean-de-Chevelu. Het is niet ver, we gaan veel te vroeg zijn. We krijgen nog een klein omleidingske voorgeschoteld (er wordt gewerkt aan de Tunnel du Chat, maar ondanks omleiding en stevige berg (die de renners deze namiddag gaan beklimmen, de Mont du Chat) staan we rond 7u in de buurt van de camping. We eten nog een hapje, gaan alvast eens op verkenning, wat is het hier mooi zeg!
Een beetje na 8u rijden we naar Camping des Lacs. We krijgen een plaatsje toegewezen, en vinden het hier allemaal mooi en rustig. We installeren ons op het gemak, maken een simpele maaltijd klaar (pasta pesto met de overschot van de pesto en nog wat pasta die in de koelkast stond, ik kiep er op zijn Italiaans zelfs een overschotje gebakken aardappels bij, en tomaten en mozzarella en olijven met fetakaas). Het is lekker. We hadden ons voorgenomen om de reclamekaravaan aan ons te laten voorbijgaan, maar vermits we de satelliet niet aan de praat krijgen en dus niet naar de koers kunnen kijken, gaan we toch maar op stap. Het parcours van vandaag passeert op zo’n 300m van de camping. We gaan vlakbij op een brugje zitten.
Eerst regent het nog (zoals het in de voormiddag en ’s nachts ook al deed), maar opeens komt de zon erdoor en dan is het bakken. Na de reclamekaravaan (die snel reed en de dingen vliegen soms nogal hard rond onze kop) keer ik terug naar de camper om iets om op te zitten, zonnecrème en mijn zonnebril.
Onderweg terug hoor ik een mama achter mij tegen haar zoontje van een jaar of 6 zeggen dat ze dénkt dat de reclamekaravaan nog moet passeren. Ik help haar uit haar waan, en hoor haar dan bezig met haar zoontje dat hij zo graag zo’n petje had gehad. Dus keer ik me nog eens om, en zeg dat wij vanalles liggen hebben dat hij gerust mag hebben. Uiteindelijk trekt het ventje verder met petjes, sleutelhangers, en nog allerlei andere dingen, waaronder stylo’s waar de mama dan weer blij mee was. Ze blijkt de poetsvrouw van de camping te zijn, en ik vermoed dat ze het niet echt breed heeft, want ze vroeg zelf of we geen stylo’s hadden. Weer onze hemel verdiend vandaag, we doen dat goed. Tijdens het wachten moet een mens zich met iets bezighouden. Met foto’s maken bijvoorbeeld. Van auto’s.
En nog auto’s.
Stillevens ook.
Het gaat zelfs zo ver dat Meneertje Mertens selfies begint te nemen! (met de Nikon, ha). (dat de SD-kaart vol stond toen de renners passeerden en het dus gedaan was met foto’s maken, had daar misschien iets mee te maken?)
We zitten op een smalle weg, en we zien de renners van heel erg dichtbij. Eerst Bakelants en we denken Benoot maar het was zijn ploegmaat Gallopin. Daarna passeert er een groep achtervolgers, en daarna zien we verscheidene pelotons.
Tussen de eerste en de allerlaatste renner zit enorm veel tijd, en heel veel mensen trekken alweer weg. Tegen dat de laatste gepasseerd is, zijn het nog de uitzonderingen die zitten te wachten en applaudisseren. Maar ik vind dat zo triestig: sommige renners passeren echt moederziel alleen, en het moet erg zijn ondertussen de mensen al naar huis te zien trekken. Ook zij die achterblijven, leveren een serieuze prestatie, en ik vind dat zij ons applaus en onze aanmoedigingen even hard verdienen. Dus blijven we tot de allerlaatste. We herkennen o.a. Juraj Sagan. Ik zeg tegen Meneertje Mertens iets over “buiten tijd arriveren”, en achteraf blijkt dat de laatste renners inderdaad buiten tijd gearriveerd zijn. Voor de doorkomst van de koereurs landen er trouwens opnieuw helikopters vlakbij: 5 stuks landen op de wei tegenover ons.
Helikopters met VIP’s, de ene lading VIP’s wordt afgelost door de andere. Nog voor alle renners gepasseerd zijn, stijgen ze weer op. We keren op ons gemak terug naar de camping, ik ben een beetje kapot van de pijn in mijn rug, we gaan elk om beurt douchen, kopen jetons voor de wasmachine, eten een boterham met kaas en heerlijke kersen, hangen nog wat de techneut uit en gaan vroeg slapen, we zijn allebei erg moe. Het weer was onweerachtig vandaag, bij momenten onaangenaam drukkend, ’s avonds wordt het toch wel een serieus stuk koeler dan de afgelopen dagen.