Laat ik eens een lijstje maken van de mobiliteitsdingen waaraan ik me erger, of die ik gewoon echt niet snap.
- Dikke bomen moeten gerooid worden opdat automobilisten zich er niet meer tegen dood zouden rijden. Hm. Echt? Wat doen we dan met huizen? En verlichtingspalen? Enzovoort. Sta me toe: compleet van de pot gerukt.
- Overstekende mama-eend met kleine pukjes achter haar? Niet voor remmen! Bruusk remmen is gevaarlijk! Doodrijden die handel! Idem als hierboven.
- De toenemende polarisatie tussen de verschillende verkeersdeelnemers. Iedereen kakt op elkaars kop. Of slaat er zowat op, nog beter. Ik ben het beu. Laten we allemaal ons ding doen en niet zoveel zeuren. Gewoon flink de regels in acht nemen, respect voor elkaar, en een beetje opletten.
- Victim blaming. Fiets gestolen? Je had hem maar op slot moeten doen. (het anders willen is behoorlijk naïef, I know, maar toch, denk eens na, er zit iets in. Blijf met uw fikken van andermans gerief). Kind doodgereden op het zebrapad? Het had maar wat beter moeten opletten. Fietser van de baan gereden? Hij had maar op het fietspad moeten rijden. U begrijpt onderhand wel wat ik bedoel.
- “Moeten we terug naar paard en kar misschiens?” Ja, misschien wel, duh. Kunnen we op zijn minst een klein beetje beginnen begrijpen dat we wat minder met de auto moeten rijden? Vanwaar komt toch die vanzelfsprekendheid van iets wat krap 150 jaar bestaat? En dat ons leven zo verpest? Maar we hebben het gelijk niet door. Hand in eigen boezem hoor, ik betrap ons er ook op dat we nog te vaak de auto uithalen voor een idiote kleine boodschap die best ook wel met de fiets zou gebeuren.
Maar er moet iets aan veranderen. Echt wel. De roepers (die opvallend vaak tot mijn generatie behoren en tot het mannelijke geslacht) hebben ongelijk. Wanneer gaan we dat inzien? Maar zolang de politiekers aan de macht vinden dat “de mensen wel het goede zullen doen en zijn daarin niet hoeven te sturen”, tja, zo lang zijn we helemaal gejost. Want de mensen doen niet wat goed is. De mensen doen wat hen het minste moeite kost. En daarbij denken ze ook nog dat het hen het minste geld kost, maar jezusmina wat zijn ze verkeerd. Berekent keer hoeveel uw auto u kost? En uw tweede auto? En hoeveel fietsen, elektrische fietsen, deftige regenkledij, bus- of treinabonnementen, wandelschoenen, fietskledij enzoverder enzovoort u daarvoor zou kunnen kopen? En wat u aan uw gezondheid en gewicht zou kunnen doen door te stappen/fietsen? Ach, ja, ik ben naïef, maar diep daarbinnen weet u wel dat ik gelijk heb. En zaagt zo nie. Kom niet af met “gij hebt gemakkelijk praten, gij woont in ’t stad”. Ja hallo? Ik heb daarvoor gekózen! Omdat ik wist dat ik zonder rijbewijs niet bepaald mobiel ben. En omdat hier alles in de buurt was: bakker, slager, kruidenier, post, dokterspraktijk, noem maar op. Daarom heb ik gekozen om in de stad te wonen, en neem ik de nadelen van in de stad wonen er maar bij. Niet omdat ik het niet leuk zou vinden om ergens in een heerlijk stil gat te wonen met zicht op de velden. Want ik zou dat manifest wél leuk vinden, als ik voor de zoveelste keer genoeg heb van het lawaai in de buurt.
Groot gelijk! en misschien ook wel, mensen zijn niet alleen maar fietser of voetganger of automobilist, mensen zijn het allemaal of kunnen het allemaal zijn, het is een manier om je te verplaatsen,niks meer, niks minder, geen identiteit of religie
ik vond het plezant om je “beschouwingen” te lezen Anne. Die dikke bomen rooien vind ik ook idioot en respect voor de beestjes heb ik zeker (cfr varkentjes en kuikentjes, hoe is het mogelijk!)
Dat we op den duur onze medemens scheef bekijken omwille van het gekozen voertuig, merk ik ook.
Paard en kar, hm, maar dat is meer werk voor Ivago enz. ..
Misschien geduld, respect voor mekaar en af en toe een brede glimlach, zou dat helpen denk je?
Allez courage!