Satur9
Er lag nog zo’n mooi stofje naar mij te lonken in mijn schuif, ook eentje dat ik kreeg van Andere Oma Nadine. Daarmee wilde ik een tweede poging tot het Gretta shirt van Seamwork wagen. Gevaarlijk, want ook deze stof is dun en glibberig.
Maar toch: minder glibberig dan de vorige, want dit werkte toch wel een stuk gemakkelijker. Er vielen mooi rechte stukken uit te knippen.
Ik blijf niet helemaal overtuigd van het patroon: onder de oksels gaan de armsgaten naar buiten staan, en dat vind ik niet zo leuk. Ik ben ook niet zo helemaal zeker van die opstaande flappen naast mijn oren. Maar ik kan die eventueel wel met een steekje vastzetten zodat ze naar beneden blijven staan. En het shirt is me iets te wijd en te kort. Maar dat kan een gedacht zijn.
Maar het ziet er toch niet slecht uit, dit shirtje. Buiten mijn comfort zone, want blauw. Maar ik dacht: ik maak eens een wit rokje. Dat gaat daar goed bij passen. Een wit rokje! Wit! Zou ik dat wel durven? Ga ik dat dragen? Ik had me toch voorgenomen weer meer voor zwart te gaan?
Maar ik ben gewoon vreselijk tevreden van het resultaat, blij dat ik het gedaan heb. Met een stofje uit de voorraad van de overleden mama van een vriendin. Ik heb geen idee wat voor stof het is, waarschijnlijk gewoon decoratiestof te gebruiken voor kussens of gordijnen of tafelkleden. Zwaar, met een motief ingeweven. Heel mooie stof, vind ik. Perfect voor een recht rokje.
Ik dacht: ik doe eens helemaal zot en ik voer het ding. Met voeringstof die ik ook al van Andere Oma Nadine kreeg. Allemaal gekregen spullen, en van de witte stof heb ik er veel meer dan nodig, dus geen erg als het mislukt. Ik zocht een handleiding op het internet, en heb die als losse leidraad gevolgd. Zelfs het met de hand vastnaaien van de voering aan de rits, het begint goed te lukken.
Ik gebruikte het patroon van de Burda voor Beginners die ik van een vriendin kreeg, een echt succesnummer hier ten huize. En het is helemaal een rokske van de goeiekoop want ik gebruikte een rits uit de voorraad die ik ook al van Andere Oma Nadine kreeg (ongelooflijk hoe zij bruikbare spullen weet aan te zeulen).
Het resultaat mag er best wel zijn. Met bruine benen wordt dit een succesnummer!
(foto’s gemaakt met mijn telefoon, en ik hoop dat ze goed staan, want in mijn WordPress dashboard vertonen ze allerlei kuren)
