Er zijn zo van die negatieve dingen aan ziek zijn. Zoals daar zijn.
- Mijn conditie is nul en onbestaande. Ik heb vorig jaar nauwelijks gefietst wegens staartbeen-perikelen (die niet opgelost zijn, maar met een speciaal zadel zou het misschien toch wel doenbaar zijn om te fietsen), plus in de ergste wintermaanden (zijnde ook meteen na mijn diagnose) ben ik heel inactief geweest. Gevolg: conditiepeil is enorm gezakt. We gaan traagjes weer opbouwen qua fietsen (ook omdat het speciale zadel enige gewenning vraagt) (lees: mijn gat doet bijwijlen vree veel zeer), maar momenteel is het lastig. Tegenwind gaat slecht, heel slecht. Als er dan nog een andere negatieve factor is (pijn aan mijn gat, slecht wegdek) dan trek ik het niet meer. Lastig, verschrikkelijk lastig. Ik hoop dat het stilletjesaan weer terugkomt.
- De mutualiteit, dat is nogal wat. Dankuwel voor de uitkering, maar je moet er soms wel wat voor overhebben blijkbaar. Mijn briefje voor de huidige verlenging was niet in orde. Ahum, efkes zoet mee geweest. En dan kreeg ik nog een zeer fijne (not) vragenlijst, de bottom line was dit zo’n beetje: WAAROM WERKTEGIJ NIE? Euh, ja, omdat ik ziek ben zeker? Ik verslikte me lichtjes in de vraag om eens aan te duiden op een schaal van 1 tot 10 hoe vaak ik contact heb met de collega’s. Ach ja. Medisch verslag opgevraagd, vragenlijst braafjes ingevuld, opgestuurd, en verder zien we wel.
- ’s Nachts word ik soms wakker met een heel vreemd gevoel. Ken je dat gevoel, als je echt bang bent, dat dat zo fysiek door je lijf trekt, door je benen en je buik? Soms word ik daarmee wakker, ’s nachts. Zo vanuit het niets. Heel vies gevoel. De angst zal toch langs ergens naar buiten moeten zeker?
Langs de andere kant, van sommige dingen geniet ik ook.
Van thuis zijn bijvoorbeeld. Van het gevoel tijd te hebben. Tijd om eens andere foto’s in de kaders te steken. Tijd om soep te maken. Tijd om te breien, veel te breien, tot mijn arm pijn doet. Tijd om 3 programma’s na elkaar over de koers te kijken. De ronde 100 vond ik fantastisch, ik heb er 2 keer naar gekeken, en ik heb me geen moment verveeld ^_^ Tijd ook om bezig te zijn met Little Miss Lili, daar geniet ik zo van.
Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel, de lente is in het land, en ik kijk vooruit.