Nog een vestje! Maar het is de laatste keer! Beloofd! Voorlopig toch…
Al mijn pogingen om een mooi vestje te maken, waren eigenlijk bedoeld voor deze stof. Ik vond ze zo mooi, dat ik ze nauwelijks durfde gebruiken. Maar dan ben ik er toch maar aan begonnen.
Bij de vorige versie twijfelde ik al, en hier ook, maar ik heb het niet gedaan: boordjes. En ik had het beter gedaan. De boordjes in zwarte tricot. Dat zou makkelijker geweest zijn. En mooier afgewerkt. Maar ik had schrik van te veel contrast. Dus deed ik het niet. En ik was er achteraf niet echt blij mee. Het zal wel slijten, maar in het begin blijf ik toch tegen al mijn fouten aankijken.
Zoals het witte garen, te zien aan de knopenpat. Wit was veel te wit! Ik had ook al de zoom onderaan in wit garen gedaan (met de coverlock! 3 naalden!), en was begonnen aan de hals, toen ik het echt niet meer kon aanzien. Eruit moest die witte draad. Alles heel geduldig losgepeuterd(*), en opnieuw in het donkergrijs, veel beter.
Soit. Ik ben niet helemaal tevreden. Ik had beter de boordjes met zwart tricot gemaakt. Of met een belegje gewerkt. De pasvorm is ook niet helemaal mijn goesting (nochtans, bij de eerste versie zat die helemaal goed). Maar het komt wellicht wel goed. Met de mantel der vergetelheid.
Oh ja, de knopen nog. Die gebreide stof, dat naait dus echt niet gemakkelijk (vandaar dat ik uiteindelijk enkel de knopenpat met de gewone machine gedaan heb, de rest met overlock en coverlock), en wat moest ik dan met de knopen? Misschien moet ik maar eens leren met de hand knoopsgaten te maken? Ik ben bij kamsnaps beland, maar ik ben daar niet echt goed in, echt blij ben ik er niet mee.
Patroon: Burda 7183
Stof van bij de Modecoupon Sint-Niklaas
Collier: deBATjes
(*) Ik stond ver achteraan in de rij toen het geduld uitgedeeld werd, er schoot er niet veel over voor mij. Ik kan héél weinig geduld hebben. Ik krijg iets van staan wachten bij de slager. In de wachtzaal bij de dokter. Maar als het gaat om genaaide fouten lostornen, dan heb ik geduld. Veel geduld. Want ik gooi die mooie stofjes niet graag in de vuilbak. En ik voer mijn naaiplannen ook graag uit. Dus liever geduldig tornen dan ontgoocheld en gefrustreerd zijn.