Satur9Schrijf een review over iets waar je deze week erg enthousiast over was (bladzijde 63, opdracht 11)
Ik ga eventjes vals spelen met de volgorde van de blogopdrachten, want opdracht 10 loopt over een ganse week, en gezien ik ook geen naaiprojectjes heb om te bloggen (of misschien wel, maar daar beslis ik later nog over), doe ik dan maar meteen opdracht 11. Opdracht 10 volgt dan begin volgende week. Misschien dat ik ook deze week al aan opdracht 12 begin, want dat is een langlopende! Maar ik heb er wel zin in.
Een review over iets waar ik deze week erg enthousiast over was. Ik ben er al maanden enthousiast over, vermeldde ze al vaker in blogposts maar gaf ze nog geen eigen blogpost: mijn coverlock.
Mijn wat, zegt u? Je overlock? Neen, niet mijn overlock, mijn coverlock.
Om het simpel uit te leggen: een overlock is een machine waarmee je tricot makkelijk aan elkaar kan naaien, een coverlock is een machine waarmee je (o.a.) tricot makkelijk mooi kan afwerken. Combinaties van deze machines bestaan, maar het ombouwen van overlock naar coverlock en terug schijnt ontmoedigend ingewikkeld en tijdrovend te zijn. Geen optie dus.
Ik dacht er lange tijd over om een overlock te kopen, ik wist zelfs al welke (de Yuki MO 1000). Maar op het laatst ging ik twijfelen. Want eigenlijk heb ik met mijn Brother weinig moeite met het in elkaar zetten van kledingstukken in tricot, maar de afwerking ervan joeg me vaak wel de gordijnen in. Ik heb ontelbare keren ruzie gehad met mijn tweelingnaald. En is het niet hatelijk als je een kledingstuk heel mooi ziet worden, tot je aan dat laatste beetje afwerking komt en het daar helemaal in de soep draait?
Bij Mertens nog wat advies gevraagd, en de winkel buitengestapt met een Janome Coverpro Limited Edition.
En eigenlijk kan ik daar weinig meer over zeggen dan: wow, wat een machine. Dat naait stabiel, regelmatig, gaat zonder morren over dikke naden, maakt niet zot veel lawaai.
Op een coverlock kan je de spanning bijregelen met een knop per bovendraad (drie stuks kan je daarvan hebben) en de onderdraad, en dan nog met een apart differentieel transport. Het ding is wel dat ik al die knopjes nog maar weinig heb moeten verdraaien: de spanning staat goed, de steken zijn mooi en regelmatig, en als ik niet aan die knoppen moet komen, dan blijf ik er ook af. Never change a winning team. En dat zei ook de dame die de kennismakingsles gaf die bij de machine hoort. Als het niet nodig is om bij te regelen, laat dan gewoon de spanning op de standaardwaarden staan. Niet nodig om er veel aan te prutsen.
En ondertussen werk ik al mijn kledingstukken af op een manier die er bijwijlen echt professioneel uitziet. Heel mooie dubbele naad, of als ik er zin in heb zelfs een driedubbele naad. De achterkant kan ook gebruikt worden als siersteek, zoals je dat wel vaker ziet op sportkledij.
Ik zie soms wel berichten over mensen die problemen hebben met hun coverlock (niet noodzakelijk een Janome), vooral met overgeslagen steken, maar dat heb ik nog nooit voorgehad. Het enige probleem dat ik tot nog toe had, is een draad die bleef afbreken. Maar dat bleek uiteindelijk aan het garen te liggen, dat rafelde uit.
Wat garen betreft: als garen voor de onderdraad gebruik ik wat ik maar tegenkom. Zo vond ik al een paar maal goedkoop overlockgaren in de kringwinkel. Als bovengaren gebruik ik hetzelfde garen als dat wat ik gebruik op mijn gewone naaimachine, omdat dat uiteindelijk afwerking is, en je dat ook ziet. En ik neig toch steeds meer naar Gütermann garen, dat geeft het minste problemen.
Het inrijgen is op zich heel eenvoudig. Je kan het al snel door er een paar keer de handleiding met tekst en tekeningen bij te houden. En er je aandacht ook bij te houden. Het enige probleem dat ik er zelf mee heb, is dat ik er niet genoeg voor zie, vooral het gebrek aan dieptezicht geeft me problemen. Het laatste stukje van de onderdraad lukt me niet wegens te fijn gaatje, en de bovendraden krijg ik ook moeilijk in de naalden. (daarvoor wilde ik de Yuki trouwens, voor het automatische inrijgen, en heb ik ook een Brother met een inrijgfunctie). Voor de onderdraad kan ik het oplossen door de oude draad en nieuwe draad aan elkaar te knopen en door de machine te trekken, voor de bovendraden lukt dat tot aan de naald, en dan wil het knoopje niet door de naald. Maar goed, dat wil niet zeggen dat het inrijgen op zich te moeilijk is, neen, het is heel simpel.
Eén van de nadelen van deze machine is dat het gebruik ervan beperkt is. Je kan er enkel zomen mee afwerken, niets anders. Maar dat deert me niet: bijna elk kledingstuk vraagt om afgewerkte zomen, dus gebruik ik mijn machine toch erg vaak. Een overlock zou het naaiproces veel versnellen, maar daar zit ik niet echt op te wachten, ik zoek een mooie afwerking. En die vind ik bij deze machine.
En zo staan mijn twee machientjes broederlijk (of zusterlijk?) naast elkaar op mijn naaitafel, tot mijn grote tevredenheid.
Interessant, ik vroeg me al af wat een coverlock nu precies is. Ik heb een overlock maar gebruik die momenteel eigenlijk uitsluitend voor de afwerking van naden.