We hadden lange tijd één paspop, ons Marie. Ik was daar superblij mee, want ik vind dat een gemak, een paspop. En nog leuk staan ook, zo in huis. Ze was dus een welgekomen huisgenote. Al helemaal omdat ze, zoals alle paspoppen, een heerlijk stille huisgenote is. Ze stond hier dus, werd regelmatig voorzien van nieuwe kledij, deed bij nacht en ontij (ofte bij avond en in den donkeren) wel eens iemand schrikken met haar stille aanwezigheid, maar alla.
Toen vernam ik het niet zo fijne nieuws dat BAT ging sluiten. Bleek niet zo fijn te zijn voor ons, maar wel zo fijn voor hen, omdat zij de bewonderenswaardige beslissing genomen hebben in Frankrijk te gaan wonen en werken. Toen ik eens bij hen passeerde om goeiendag te zeggen, kreeg ik het blijde nieuws dat één van hun paspoppen de mijne zou worden. Ha! Ikke blij.
Toen verscheen op hun facebook-pagina het bericht van de verkoop van hun lichtende paspoppen. Meneertje Mertens heeft het duidelijk voor paspoppen, want hij vond dat we er eentje moesten bijkopen. Er was keus tussen 2 gewone en 1 flikkerende paspop. De flikkerende paspop moest en zou het zijn.
En zo geschiedde. Een ander zou al eens zeggen: “waar gaan we dat allemaal zetten?”. Wij niet dus. We gaan hooguit eens ruziemaken over het feit of die paspop al dan niet mag flikkeren.
Maar goed dus. We hadden al Marie, rechts op de foto, en nu is daar bijgekomen: Rosa. (we zijn het eindelijk eens geworden over de namen, en hopelijk onthouden we ze nu, want er was een beetje onduidelijkheid over hoe de eerste eigenlijk heette).
“De flikkerende paspop” leek ons niet echt een geschikte naam. En eigenlijk had deze al een mooie naam gekregen van deBATjes, en daar houden we het ook bij: Rita! Deze geeft dus licht en kan ook flikkeren gelijk de beste.
Wij voelen ons nooit meer alleen!
Ik dacht al dat de eerste paspop niet Marie heette, ’t was echt iets helemaal anders… Ik weet het wel niet meer 😛
Ik weet het dus ook niet meer zeker, maar soit. Nu is het Marie, Rita en Rosa en daar houden we het bij 🙂