Ooit was hij een deel van mijn leven. Ik was hem een beetje uit het oog verloren, want ik ben nogal pietepeuterig als het op komieken aankomt, maar ooit was hij een favoriete acteur. Dat hij Garp speelde, was zo’n griezelig toeval, want als je Garp leest, dan ís Williams gewoonweg Garp. Een film die ik tig keer gezien heb, een boek dat ik tig keer gelezen heb.
De acteur heerst over de komiek voor mij, en dit stukje is een beetje pijnlijk om nu te bekijken. Maar oh zo mooi. Ontroerend.
De grootste grappigaards zijn uiteindelijk ook de grootste triestigaards, niewaar. Nanu nanu!
Tja, ’t is spijtig. Garp is ook mijn lievelingsfilm en -boek en dan is Robin Williams wel heel erg onmisbaar, natuurlijk.
Een goed ding is dat er nu waarschijnlijk een heleboel films met hem zullen uitgezonden worden, maar dat is een schrale troost.