Een tijd geleden kocht ik bij In den Beer veel leuke stofjes. Op eentje ervan was Janna meteen verliefd. En het bleef hangen. Of ik haar niet eens een kleedje wilde maken uit dat stofje? En ja, als ik eerlijk was, wist ik wel dat Janna veel beter zou staan met dat stofje dan ik. Dus stemde ik in.
Ik stelde voor een mooi zomerkleedje te maken voor haar. Een heel simpel modelletje, dat ik voor mezelf al eerder maakte, uit een oude Burda voor Beginners die ik kreeg van een vriendin. Die patroontjes zijn tijdloos.
Het was de eerste keer dat ik zoiets voor een ander maakte, dus er kwam heel wat passen aan te pas. Eerst het lijfje en één mouw in elkaar gedriegd. Passen. Te wijd. Janna heeft haar kleren graag aansluitend. Stuk ingenomen, alles in elkaar genaaid. Nog eens laten passen. Nog te wijd. Langs de zijkanten op de volledige lengte langs elke kant nog eens 3 cm ingenomen. En dan was het goed. Afgewerkt. Kind content. Ik ook.
(klik voor groot formaat)
Maar wacht, het is nog niet gedaan. Toen Lies, die eerder de kat uit de boom kijkt (schildpad, axenroos), Janna haar kleedje zag, ja, toen wilde ze er zo ook wel eentje. We kozen een stofje, bordeaux tricot van bij Stoffen Artevelde. Waarvan ik niet genoeg had, dus ging ik gewoon 2 meter halen. Dat was echt bordeaux, wat in mijn schuif lag was eerder naar de paarse kant, of aubergine. En ik ging weer aan de slag. Zelfde werkwijze als hierboven: lijfje en één mouw driegen, passen, versmallen, kleed in elkaar steken, passen, versmallen, kleed afwerken. Kind content, ik ook.
Maar wacht, het is nóg niet gedaan. Toen Lies dat gedriegde lijfje aanhad, vond ze dat eigenlijk wel leuk, en wou ze zo wel een kort topje voor boven een zwart rokje dat ze heeft. Och ja, waarom niet, dus werd het stuk tricot in auberginekleur alsnog bovengehaald, en maakte ik zo’n topje ook. Hierop heb ik stevig gezweet wegens een plotse en onverklaarbare ruzie met mijn tweelingnaald. Maar goed, het topje is er, en later maak ik wel eens een betere versie, want nu zitten er wat fouten in. (de ruzie met de tweelingnaald werd een tijdje later bijgelegd)
Schoone meiskes hè. Nu, mijn foto’s van de meisjes in hun kleedjes waren grandioos mislukt. Janna heeft er een paar nog kunnen redden, van Lies heb ik er nog wat betere genomen. En erg jammer dat die foto’s mislukt zijn, want er zaten zo’n leuke tussen. Zó leuk, dat ik er hieronder toch nog een paar cadeau doe. Omdat ik ze zo grappig vind.
Een eerste reeksje:
En een tweede reeksje van twee zotte trezen:
Jammer dat de foto’s zo slecht zijn.
En kijk, Milan wilde ook eens op de foto!
(dat hij dat wilde, is geen waar hoor, die wil nooit op de foto. Maar toch tof dat je weer zo ver meegelezen hebt!)
hahahahaha mama die foto’s, mijn smoeltrekkerij is echt lelijk o nee! haha 😀
Ma nee die zijn gewoon grappig, tranen heb ik gelachen toen ik ze gisteren nog eens doorkeek 😀