Zo, eindelijk nog eens een naailes afgekregen, zo lang dat dat geduurd heeft, ik raakte er zelf gefrustreerd van.
Het sportpak zag ik eerst helemaal niet zitten, maar het idee groeide wel in mijn hoofd. De lessen gaan over een kindersportpak, een sportpak voor volwassenen en een aantal variaties daarop. En in die variaties begon het idee te groeien voor een soortement, euh, welja, wellnesspak.
Ik ben nu eenmaal niet de meest sportieve mens, dat weten sommigen onder jullie wel. Een sportpak voor mij is dan ook lichtjes belachelijk. Maar zo’n pak om thuis mee rond te hangen. Vroeger verkochten ze zo van die wellnesspakken. Dat idee begon te groeien.
Bij Stoffen Artevelde kocht ik donkergrijze joggingstof. Omdat donkergrijs een beetje saai is, kocht ik er ook een half metertje knalpaarse joggingstof bij. En daar ging ik wat details in maken. De zakken van de broek, de binnenkant van de kap van de hoodie en ook de zak.
Dat was rond mijn verjaardag. Uiteindelijk liep er nogal wat water naar de zee voor er ooit iets tastbaars van het idee kwam. Ik was ziek, ik had weinig energie, ik zag er tegenop want ik had schrik dat het niet zou lukken, ik wilde wel dat het iets moois zou worden enzoverder enzovoort.
Het patroon raakte na veel si en la’s getekend. Ik schraapte alle moed uit de toppen van mijn tenen en knipte de stof. Nee wacht, dat deed ik niet. Ik knipte eerst een trui uit een teststofje, want ik vertrouwde het voor geen meter. En mijn mooie, voor mijn doen dure stof (13 euro de meter), bibber ende beef. De trui zag er in de teststof vrij goed uit, en dan zette ik mijn schaar in de echte stof.
En de broek, die heb ik ondertussen in elkaar gestoken. In eerste instantie was ze groot, veel te groot, maar echt, véél te groot. Jammer van die zakken, anders knipte ik er gewoon een stuk af opzij, nu was het iets ingewikkelder. Maar goed, de broek raakte versmald en verkort, en dat zelfs helemaal naar mijn goesting.
Uiteindelijk werd de broek het laatste stuk met mijn eerste naaimachientje. De zoom van de broekspijpen werd gedaan met de nieuwe machine, en toen was het ding af. Maar echt, af! En ik vind ze zalig. Ze is lekker lang, lekker warm, zit makkelijk, en ik <3 de paarse zakken.
De trui ligt nog te wachten tot zich genoeg moed verzameld heeft in mijn tenen.
Schoon toch hè, die paarse zakken.
Waw, dit zou zo mijn zondagse broek worden
Haha! 😀