Ik zou nooit breien, zei ik, toen ik begon te haken. Naaien zou ik eigenlijk ook nooit doen. Daarvoor had ik een goede reden, ik durfde niet in die mooie stofjes knippen, uit schrik ze om zeep te helpen. Die schrik is overwonnen. Ik knip nu graag, zij het soms nog met de schrik rond het hart, in mooie stofjes.
En volgens mij zijn het alleen saaie mensen die nooit van gedacht veranderen. Dus. Ik bladerde in de Knipmode, die van april of zo, denk ik. Nu moet je weten, daar staan soms, ook al is het een naaiboekje, haak- en breipatronen in. En toen zag ik een truitje. Instant lurve. Instant. Ik heb er nog wat over lopen piekeren, maar ben toen toch maar wol en breinaalden gaan kopen.
Kijk, dit truitje. Maar dan wel in een andere kleur. Een zomertruitje. Zag ik helemaal zitten.
Goed. Ik was dus wol gaan kopen, bij de Phildar. En breinaalden. Bij de Veritas. Daar vond ik niet goed wat ik zocht. En stond ik met de verkeerde naalden thuis. Naalden om sokken mee te breien. Hrmph. Goed. Paar naalden van mijn ma geleend, zodat ik toch kon beginnen. Want ik had er zin in. (Ik moet die naalden nog teruggeven, ma, help het mij onthouden). Beginnen, met een proeflapje, stel je voor. Ik, een proeflapje. Jaja. Dat was nodig. Eerst moest mijn schoonma mij weer leren opzetten, want ondanks de vele filmpjes op het internet zag ik het licht niet. Totdat mijn schoonma het mij toonde. Oh ja, zo ging dat. Rechts breien. Averechts breien. Tricotsteek breien. Kantsteek breien. Meerderen. Minderen. Yep yep, ging allemaal best wel OK.
Waarna we dus begonnen aan de trui zelf. Hoeveel keer ik die herbegonnen ben, geen idee meer. Maar het was vaak. Fouten gemaakt. Steken laten vallen. Tricotsteek niet mooi genoeg naar mijn goesting. Die kantsteek, amai mijn voeten. Fouten dat ik daarin gemaakt heb, maar fouten! Moeilijk dat ik dat vond! En lastig! Want eerlijk, breien vind ik sowieso al meer belastend voor de armen dan haken, en die kantsteek was helemaal lastig. Maar goed, na een tijd was ik er toch mee weg.
De trui heeft hier maandenlang meegegaan. Ik kon er niet aan een stuk aan voortdoen, Tussendoor haken, naaien, soms eens een paar weken volledig laten liggen… Ik denk dat ik er in april aan begonnen ben, en een paar weken geleden heb ik besloten hem dan maar eens af te werken. Mouwen gebreid, halsboord gebreid.
En amai mijn voeten, die halsboord. Ik vloek normaal gezien weinig als ik aan het handwerken ben, maar hier heb ik keihard op gevloekt. De uitleg in de Knipmode was summier, en ik begreep er niet veel van. Na wat zoeken toch een filmpje gevonden, en toen begreep ik het opeens. Maar het was niet simpel, en gevaarlijk, dus met schrik in het hart, maar het is toch goed gelukt.
En nu heb ik dus een zelfgebreide trui. Ik ben er niet helemaal tevreden over, ik vind ‘m wat te groot. Zoals ik dat vaak ook vind van gehaakte spullen. Ik zal toch eens moeten overschakelen op maat medium in plaats van large, heb altijd schrik dat medium te klein zal zijn, maar als large te groot is, zal medium wel goed zijn zeker?
En ondertussen is het zomertruitje een wintertruitje, met een T-shirt met lange mouwen onder is dat geen probleem.
Knap hoor! Ik wil ook nog steeds leren om kleding te vermaken maar ja gewoon te weinig geduld vrees ik 😉
Geduld moet je hiervoor wel hebben, dat is zeker 🙂
Mooi!
Ik begin daar vaak aan, en dan ligt zoiets stof te vergaren en kom ik bij wijze van spreken eerder een maat bij dan dat de trui af geraakt.
Hihi 🙂 Ik heb de neiging dingen af te werken, en ben daar erg gelukkig mee. Soms duurt het wat lang, maar daar kan ik mee leven 🙂
Hoera! Ik ben fan, wat had je gedacht?
Wat je probleem van de maat betreft, wat heb je gemeten? Ik heb het een tijd terug ook nog voor gehad en het had te maken met het feit dat ik enkel rekening had gehouden met mijn borstomtrek, de ontwerpster gaat er blijkbaar van uit dat iedereen een B-cup heeft en dus hingen mijn schouders nogal laag. Bij voorkeur hou je ook met andere afmetingen rekening, maar ik weet dat die niet altijd op een patroon te vinden zijn. En bij Phildar zijn er meerdere ontwerpers en kan je niet zomaar gaan googlen of hen contacteren voor dat soort dingen, wel vervelend als het echt veel scheelt. In dit geval lijkt het me om een los model te gaan, dus valt het misschien nog mee
Andere optie is dat je steken zijn gaan afwijken van je stekenproef tijdens het breien, ook al gehad. Een perfecte stekenproef, maar tijdens het breien plots losser gaan breien waardoor het model maar niks werd en zoiets merk je pas als het te laat is.
Ik denk dat ik vooral uit schrik voor te klein, net voor die maat te groot ga. En dat moet ik afleren. Wat ik ook vaak heb, is dat ik net tussen 2 maten val. En wat neem je dan? Ik, uit schrik voor te klein, dus voor die die er net boven gaat.
Nu, inderdaad, deze trui moet ruim vallen, dat zie je ook op de foto van Knipmode. Dus het is eigenlijk niet zo erg. En voor een eerste breipoging (ik kon wel breien, maar het was minstens 25 jaar of langer geleden) vind ik het best wel goed. En ik ben blij dat jij fan bent 🙂