Wij zijn een rare familie. Wij hebben allerlei huishoudtoestellen die we blijven gebruiken, terwijl ze bij anderen na een paar keer gebruiken stof staan te vergaren. Zoals daar zijn:
- een sodaclub drankjesmaker. Spuitwater maken we daarmee, en limonade. En ook limonade zonder prik (dan gebruiken we het machien wel niet, haha), omdat dat zo lekker is. Sinaasappel-mango lijkt op Oasis. Maar dan goedkoper en met minder suiker. We hebben dat ding al meer dan een jaar, en gebruiken het dagelijks. Als de gasflessen niet leeg zijn, tenminste.
- een halogeenoven. Gekocht wegens bakken met minder vet. Staat ondertussen in de kelder om plaats te besparen, maar wordt minstens wekelijks naar boven gehaald. Een gemak. Je pleurt het vlees erin en hebt er geen omkijken meer naar. Kip? Veel lekkerder. Zalm? Njam. Alleen het afwassen vind ik niet zo gemakkelijk, maar dat laat ik dan ook aan anderen over.
- een broodbakmachine. Zelf brood bakken in ’t machien doe ik al jaren. Gemakkelijk, lekker. Kost evenveel tijd als naar de bakker om een brood gaan. En het is gewoon veel lekkerder. Vind ik toch. Veel keuze voor soorten bloem, veel afwisseling. En met noten. Hmmmm. Zalig. Alleen jammer dat die dingen zo snel kapot gaan. De machines zelf, de motor, dat niet. Absoluut niet. Maar die bakvormen. Aaaargh. Met hoeveel zorg je ze ook behandelt, na een jaar zijn ze kapot. Wellicht ook omdat die machines niet voorzien zijn om ze zo intensief te gebruiken als wij dat doen (alle dagen een brood). En een nieuwe bakvorm kost evenveel als een nieuwe machine zoals ze er regelmatig bij de Aldi of Lidl verkopen. Maar de laatste keer hebben we toch maar weer een duurdere gekocht. De bakvorm ziet er nog OK uit, maar nu begint 1 van die draaidingen erin al te slijten. ’t Is altijd iets. (en nee, je moet mij niet proberen te overtuigen brood te gaan bakken zonder machine. daar heb ik tijd noch goesting voor).
Rare mensen wij, jaja.