Meneertje Mertens en ik zijn ongeveer 4,5 jaar getrouwd. Niks spectaculairs. We kennen elkaar nu 9 jaar. Ook niks spectaculairs.
Wat ik wel spectaculair vind, is hoe onze relatie nog steeds zo heel erg goed is, geloof me of niet, een beetje zoals in het begin dat we samen waren. Zot hè. Ze is wel anders, natuurlijk, anders zou het een beetje onnozel zijn. Maar ze is nog steeds even goed. En ik zal u daar eens een paar redenen voor gegeven. Misschien dat u er voor uzelve nog iets kan uithalen. Over the completely obvious dingen zeg ik niks. Sex bijvoorbeeld, sex is heel belangrijk voor een relatie. Als de sex niet goed zit, dan zit de relatie niet goed. Maar verder ga ik u daar niet veel over aan uw neus hangen.
We zijn, trouwens, allebei voor de tweede keer getrouwd. We hebben daar lessen uit getrokken, uit die foutgelopen eerste huwelijken. We hebben geanalyseerd (vaak ook samen), geïnterpreteerd, en we hebben vallen gezien waar we geen tweede keer willen intrappen. We zijn er heel bewust mee bezig. Er zijn stommiteiten die we echt geen tweede keer gaan herhalen. En we praten daar ook over. Praten, weet je wel hoe belangrijk dat is? We hebben ook geleerd dat we niets als vanzelfsprekend mogen beschouwen. En dat we zeker onze relatie niet als vanzelfsprekend mogen beschouwen. Bewust mee bezig zijn, dat proberen we zo vaak mogelijk te doen. Want eraan ‘werken’, dat vind ik weer zo zwaar, dat is zo lastig jong.
Daarbij zijn we een goeie match. Dezelfde interesses, dezelfde dingen die we niet graag doen. We maken weinig ruzie. Als we ruzie maken, is het over de kinderen. Als de kinderen er niet zijn, maken we geen ruzie. Ook zot hè. Het hoeft niet persé, dezelfde interesses hebben en dezelfde dingen graag of niet graag doen. Maar voor ons werkt het. Heel goed. Ik weet dat het niet voor iedereen werkt, en dat er mensen zijn die liever ook dingen apart doen, bewust ademruimte geven. Wij hebben dat niet nodig. We zijn graag samen, ook omdat we heel gemakkelijk samen zijn zonder dat we persé constant met elkaar bezig moeten zijn en babbelen. Samen zijn maar toch ruimte geven, ja, dat gaat ook goed.
En dan zijn er zo van die kleine dingen, die ik toch belangrijk vind. Zoals: als we kunnen, gaan we met ons tweetjes in bad. Dat is gezellig, dan zijn we lekker dicht bij elkaar, dan kunnen we babbelen, of zwijgen, als we dat willen. Na al die jaren doen we dat nog steeds, ja. Of: als ik aan het koken ben, is meneertje Mertens meestal wel ergens in de buurt. Of kan ik hem roepen. Dan helpt hij, dan doen we dingen samen. Zijn we lekker dicht bij elkaar, kunnen we babbelen, of niet babbelen, als we dat willen. Maar na een lange werkdag is dat toch meestal: babbelen. En ondertussen sta ik niet in mijn eentje gefrustreerd te wezen in de keuken, en gaat alles wat sneller vooruit.
Wat ik ook doe, is mee opstaan met meneertje Mertens, ondanks het feit dat hij héél vroeg naar Brussel vertrekt. En ik ga ook vroeg mee slapen. Hield ik mijn vroegere ritme aan, dan zagen we elkaar nauwelijks meer. Nu ben ik vroeg op, geniet ik van paar stille ochtendlijke uren, en hebben we elkaar nog heel even gezien. Zo begint onze dag beter.
En die twee hondjes, hierboven op de foto? Dat zijn wij. Links is meneertje Mertens, rechts ben ik. Cadeautje dat we kregen van de kinderen met nieuwjaar. Op een ochtend stonden ze opeens met hun neusjes tegen elkaar. Zo zien onze kinderen ons, dus het valt wel op dat het goed zit tussen ons 🙂
Mohow, zo schoon zeg!
Wij zitten sinds vorige week aan 11 jaar en ik ben daar eigenlijk ook wel al bijzonder trots op (iets meer dan een derde van mijn leven begot). Ook hier nemen we niet alteveel als vanzelfsprekend, maar dan niet zo in de zin van een ander tegenkomen (misschien een beetje naïef), maar vooral, stel dat er één van ons twee ziek wordt of een ongeluk heeft enzo… daarom ook bitter weinig ruzies hier, eigenlijk bijna nooit, ook wel omdat de wederhelft niet kan ruziemaken (pas op, da’s ook iets hoor, want ik smijt op tijd en stond wel graag eens met de deuren :p) en vooral ook omdat we mekander (heel) weinig zien, de tijd dat we dan wel samen hebben, besteden we liever aan leuke dingen dan aan conflicten en dergelijke. De ruzies die er wel zijn gaan meestal over (schoon)ouders, wel handig als je het onderwerp weet waarover boel gemaakt kan worden, mijden die handel dus 😉 Samen in de keuken is hier ook een serieuze quality time topper trouwens!
Geniet nog van je ventje!