Zoals beloofd, oudercontact, van Milan.
Milan gaat sedert een maand naar het middelbaar. Naar het beroepsonderwijs. Waar ik met een zéér bang hartje naar uitkeek.
Een maand verder kunnen we evalueren: het is zwaar, maar het is te doen. Hij doet het graag, hij gaat met heel veel plezier naar school. Ondanks de heavy stuff die rond zijn oren vliegt. Wat dat kind daar allemaal meemaakt, je houdt het niet voor mogelijk.
Dingen in de trant van: op vrijdag krijg ik na de schooluren een SMS van hem, “ze gaan hier vechten, ik maak dat ik weg ben”. Hadden een paar gasten over de middag boel gehad, en elkaar beloofd van het aan de bushalte uit te vechten. Op school hadden ze er lucht van gekregen, de politie gebeld, en na school stonden er 4 politiewagens aan de bushalte. Milan is dan gelukkig zo verstandig van zich uit de voeten te maken, en niet te wachten om toe te kijken.
Fysiek geweld is er genoeg, vaak zonder reden. Elkaar slaan, meppen… zomaar voor de lol. Elkaar pesten, ambeteren… noem maar op.
Maar goed, hij gaat nog steeds graag, hoewel hij tegen het einde van de week pompaf is. Hij vindt de praktijklessen de max, de theorie valt goed mee want hij zit wel een eind voor. Dat komt wel goed uit, dat hij al zijn energie kan steken in zich handhaven, en dat hij momenteel niet teveel energie moet steken in de leerstof. Anders was het echt wel te veel.
Op het oudercontact staan we in de refter te wachten tot we bij zijn klastitularis mogen gaan. Komt er een leerkracht op me afgestapt: “Mevrouw, gij hebt echt wel een crème van een zoon”. En ze is weer weg. *bloos bloos* Bij de klastitularis ook niets dan goeds, Milan is de eerste van de klas, is altijd in orde (wat van de anderen niet altijd gezegd kan worden), is altijd beleefd, doet het goed… fantastisch.
Na alle zorgen die ik me erover gemaakt heb, is dit echt wel een opluchting van jewelste. Goed begonnen is half gewonnen, en hopelijk blijft het ook zo. Het loopt niet altijd even van een leien dakje, maar het loopt wel veel beter dan ik verwacht had. Ik heb een tevreden kind, en daar ben ik blij om.
Ik zou er uren over kunnen vertellen (zoals Milan ook tegen mij doet), maar dat zal ik hier maar zo laten. Graag met z’n allen duimen dat het zo goed blijft gaan! Danku!
Inderdaad een pak van je hart als de kinderen het goed doen op school. En we duimen keihard dat het zo mag blijven.
En nog een solidaire duim! Niets zo erg als een kind dat zich niet goed in zijn vel voelt.
Amai, zware verhalen. Maar fijn dat je zoon het zo goed doet en zich zo amuseert!
Een kind dat zich niet goed in zijn vel voelde, dat heb ik hier lang gehad. En dat wil ik écht niet terug. Vandaar dat ik hem nauwlettend in de gaten houd. Zolang hij zich goed amuseert, is het wel in orde. Dank voor de duimen!