Ik ben gesneuveld. Voor de speculoospasta.
Bij de slager (of all places) keek ik iedere keer zo met een half oog naar de potjes die aan de kassa stonden, maar ik wilde niet. Niet meedoen met de meute, weet je wel. Iedere keer weer weerstond ik eraan.
Maar toen. Toen kreeg ik een potje op het werk. Waar de pasta reeds uitgeprobeerd was. Ik mocht de rest meenemen naar huis om te proeven, collega is toch niet zo’n zoetekauw. Hm. Best lekker. Ruikt erg naar kaneel. Niet mis. Maar toen moest ik van dochterlief de speculoospasta van Lotus eens uitproberen. Smeuïger, lekkerder, volgens haar.
Ojee. Ik ben gesneuveld. En nog geen beetje. Helemaal verkocht voor speculoospasta. Die van Lotus is veel neutraler van smaak, maar smaakt toch lekker naar speculoosjes. Zalig! Boterham na boterham zou ik ermee eten.
En och, eigenlijk zou ik nog eens vlaai op grootmoeders wijze moeten maken ook. Die is ook zo lekker. Hmmmm…