Satur9Vandaag met een collega naar het UZ Gent geweest, om wat boeken af te geven bij de Vakgroep Huisartsgeneeskunde.
En we werden daar lichtelijk niet goed. Heel dat gebouw K3 ziet er compleet onderkomen uit, oeroude ramen en raamlijsten, onderkomen ingang… de gang op de eerste verdieping ziet er vintage jaren 70 uit. Niet onderhouden, vieze kleurtjes, bejaarde lichten… een ziekenhuisgang, maar wellicht omdat er geen patiënten komen, is vernieuwing er geen prioriteit.
En dan denk ik, een beetje elitair wellicht, “is dat de manier waarop wij onze intelligentsia stimuleren om aan de medische vooruitgang te werken?” Een aangename werkomgeving helpt toch om plezier te hebben aan je werk?
Collega en ik waren meteen al bezig met herinrichten… mooie kleurtjes aan de muren en deuren, aangename verlichting, die hoek zou toch een fantastische lounge kunnen zijn… maar ja, wie zijn wij, en waar zijn de centen.
Triestig vond ik het.
De lift in K6 is even oud als ik (ze dateert uit het overigens uitstekende bouwjaar 1970). Het hok op 3K6 waar ik dit momenteel zit in te tokkelen is een echte serre. Tussen de kamers van de verschillende patientjes, zitten geen muren, maar ramen. Als één van die kinderen ’s nachts hulp nodig heeft, dan baden de kamers ernaast in het licht. Alles ziet eruit alsof het door een ingenieur is ontworpen in plaats van door een architect (*). Maar toch: Inigo heeft één week in een chique kamer op Sint-Lucas gelegen en hij wilde zo vlug mogelijk terug naar zijn vertrouwde UZ…
(*) Dat is ook zo. By the way: mijn vrouw is bouwkundig ingenieur en ik ben ingenieur-architect. We deden samen thesis over het feit dat ingenieurs meer esthetica zouden moeten krijgen en architecten meer zouden moeten weten over constructie van gebouwen. Pas achteraf beseften we hoe controversieel ons onderwerp was: mijn vrouw kreeg MINDER PUNTEN dan ik voor het zelfde werk, omdat de ingenieurs van de bouwkunde ‘not amused’ waren met onze stelling.
De lift in K3 was maf: de deuren zagen er oud uit, maar het binnenwerk was volledig vernieuwd.
Janna heeft jaren geleden ook 2 nachten doorgebracht in de kinderafdeling van het UZ (en ik met haar), het was er ook oud en versleten… wel grappig met bloemetjesgordijnen en zo. Maar daar werd ik dan weer helemaal triest van al die kleintjes die ’s avonds om hun mama lagen te huilen…
Wel grappig van jullie thesis. Het is zo voor de hand liggend, eigenlijk, jullie theorie, maar helemaal niet evident voor mensen om uit hun structuren te breken.