‘The Architect’, zowat het flauwste wat dEUS ooit heeft opgenomen, blijft banale eightiesfunk maar is, paradoxaal genoeg, ook hun grootste hit.
Aldus Dirk Steenhaut in De Morgen. Ik snap ook al de hele tijd geen bal van wat er nu zo goed zou zijn aan ‘The Architect’. En ik blijk daarbij in goed gezelschap te verkeren.
Even vloeken in de kerk. 🙂
Op hun eerste cd na (jeugdsentiment allicht) vind ik dEUS maar niks. Tot ik ‘The Architect’ voor het eerst hoorde: helemaal anders dan wat ze tot nu toe deden, maar zeker internationale klasse waarmee ze na 15 jaar misschien toch eens voet aan de grond in het buitenland zullen krijgen. Want dergelijke singles worden doorgaans grijsgedraaid in een muzikale wereldstad als Londen.
Muzikale smaken en voorkeuren, het blijft een raar iets, hé? 😉
Muzikale smaken en voorkeuren, er valt over de discussiëren 😉 Ik vind het nummer die typische dEUS-touch missen, maar een ander vindt die typische dEUS-touch dan weer irritant.