Zondag: lichte zeurende hoofdpijn.
Maandag: koppijn. Zo in de loop van de dag opgekomen. Poedertje gepakt, geen effect. ’s Avonds gegeten, nog een poedertje gepakt, geen effect. Geslapen in de zetel, om 10u wakker en mens god in de hemel wat een koppijn! Slecht was ik ervan. Naar bed.
Dinsdagmorgen: beter. Tegen de middag: humz, koppijn. Erger en erger. Thuisgekomen heb ik dan maar één van Milan zijn straffe pijnstillers van in zijn tandepisode naar binnen gespeeld met een potje yoghurt. Hopelijk helpt het, want ik ben het beuheu!
(sja, ’t is hier altijd wel een beetje wijvenweek hè!)