Oei, mannen. Heikel onderwerp. Gescheiden als ik ben en al.
Ik was een meisjesmeisje (een wijvenwijf klinkt wel héél erg, vandaar). Opgegroeid in een gezin met 3 meisjes. Mijn eerste kind was een meisje. Tweede op komst, en zoals bij het eerste wilden we wel weten van welke kunne het zou zijn. Een jongen. Ieps, een jongen! Help! Ik weet niets van jongens! Hoe moet dat gaan? Paniek! Het heeft een paar weken geduurd voor ik er echt aan gewend was, aan het idee dat ik een jongen zou krijgen. En het is goedgekomen hoor, ik heb een allerliefste jongen die mij de allerliefste mama vindt.
En na gescheiden te zijn, is het ook weer allemaal goedgekomen. Ik heb een heerlijk exemplaar van een man in huis, die voor mij alles is wat een man moet zijn. Wat dat allemaal is? Ach, doeternietoe, ik zie hem graag, en hij ziet mij graag. I’m a happy camper!