Satur9
Mijn wijflijf. Mmmm. Ben ik er content mee? Mmmm. Laat ik me beïnvloeden door de wijvenboekskes? Not really. But maybe a bit.
Ik ben altijd slank geweest, van slank tot mager. Daarvan was ik altijd content. Een goed poepke, de cup is best wel OK. Stress doet me vermageren, en op een bepaald moment woog ik echt wel vreselijk te weinig. Maar dat is voorbij. Ik ben gelukkig, en ik ben dus meer dan 10 kilogram zwaarder dan toen. Wat ik mijn perfecte gewicht vond (wat voor alle duidelijkheid niet was op het moment dat ik door de stress vel over been was), was eigenlijk ondergewicht, BMI was te laag. Nu is mijn BMI perfect, maar vind ik naar mijn eigen mening hier en daar teveel rollekes. Love handles, een beetje buikje. Maar als mijn ventje foto’s ziet van vroeger, dan vond hij me oei zo mager, dan is het nu wel beter. Dus is het beter, ah ja!
Wat me vooral frustreert, zijn de gevolgen die ik overgehouden heb aan kindjes krijgen. Ik ben twee keer zo’n 18 kilogram verzwaard, en dat gaat niet ongestraft. Striemen. En een beetje vel op overschot gelijk. Toen ik net bevallen was van Janna, durfde ik begot niet naar mijn buik kijken, dat moest toch vréselijk zijn! Het ene moment zo’n ton gevuld dat die bijna op knappen stond, en dan niks meer? Aaargh, het was zowat een trauma. En over de gevolgen van de borstvoeding wil ik het al helemaal niet hebben. Nu ja, dat zou niet echt aan de borstvoeding liggen, en is wat genetisch bepaald, maar dat troost me niet. De extra kilo’s gingen er vrij vlot af (9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren, daar kwam het op neer), maar de gevolgen zie je nog altijd. Maar goed, zo gaat dat nu eenmaal. Alhoewel ik de vrouwen benijd die na hun bevalling(en) nog steeds een ongeschonden lijf hebben.
En dan. Tram 4 komt hier ontmoedigend duidelijk in het vizier. Maar, voorlopig niet al te veel ouderdomsverschijnselen aan mijn wijflijf. Van rimpels blijf ik voorlopig wonderlijk gespaard, en grijs haar is iets dat je netjes kan camoufleren. Alleen viel het me onlangs op dat het vel op mijn handen er de laatste weken ineens wat ouder gaat uitzien. Oeps, toch tijd voor een crèmeke extra? Niet dat ik veel crèmes en andere toestanden gebruik, alleen om een droog vel en de bijhorende jeuk tegen te gaan. Alle wondermiddeltjes zijn niet aan mij besteed.
Mijn grootste frustratie heeft niets met wijflijf op zich te maken: mijn ogen. Mijn slechte ogen. Gelukkig zijn er lenzen. Maar echt, ik zou GELD GEVEN om eens een dag goed te zien. Echt.
Ik ben al op tram 4 gesprongen, en dat valt best mee, hoor!Alleen die handen, ja, zelfs met crèmekes is daar niet veel aan te doen.
Hm, ik vermoedde al zoiets 🙂