Van idioten gesproken, ik kan er ook wel weg mee. Vandaag op het werk was ik zowat kapot van de zeer aan mijn voeten, en had ik bedacht dat ik naar huis zou gaan, en heerlijk met mijn voetjes in de lucht in de zetel zou gaan liggen. Stap ik van de bus, wil ik het sleuteltje van mijn fiets uit mijn jaszak halen… niks. Geen sleuteltje. Alleen mijn tellertje. De hele boel afgezocht. Niks. Nog eens rond het fietsenrek en het zebrapad en de bushalte aan de overkant gekeken. Niks. Shi-hi-hi-hit. Dan maar te voet naar huis. Pfff, pijn. Waar kan mijn sleuteltje zijn? Geen idee. Ergens uit mijn jaszak gevallen terwijl ik mijn sleutelbos eruit haalde misschien? Kan zijn. Soit. Halfdood thuisgekomen. Daar een bos reservesleutels gevonden. Met Nic naar de bushalte gereden, en godzijdank, één van de sleutels was de reservesleutel van mijn fiets. Opluchting, niet te doen. Want momenteel kan ik mijn fiets echt niet missen.
Leven en liefde