Terwijl Nic vandaag aan het verven en ik aan het toekijken was (jaja, dat gebeurt wel eens, en het omgekeerde ook) kreeg ik de onweerstaanbare drang iets van de Pumpkins op te leggen. Begonnen met de Greatest Hits, Siva en Rhinocerous waren fijn, maar na wat Siamese Dream singles moest en zou ik, geïnspireerd door de Pukkelpop reviews, Starla nog eens horen.
Ik kan het echt niet meer opbrengen mijn arse drie dagen lang op een festival rond te draggen, en zo’n duur ticket zegt me niks meer wegens teveel schrik voor kou en regen, maar ik ben toch lichtjes laloers van degenen die een versie hiervan te horen gekregen hebben.
Daarna heb ik me nog eens helemaal verdiept in Thru the Eyes of Ruby… en daarna heb ik voor schilderend lief een beetje DJ gespeeld met wat nummers die ook hij kende.
Maar Starla, verdju. En dan nog durven zeggen dat het concert nergens naar leek? Tsssk.
Zouden ze nog eens naar iets ietwat groters dan de AB komen ook?