Milan heeft skeelers gekregen, en trekt er zich al aardig mee uit de slag. Wat zus en mama inspireerde om het ook eens te proberen. Zus ging lekker onderuit, omdat haar smalle voeten niet vast genoeg zaten in de skeelers, sloegen haar voeten om en ging ze languit tegen de grond. Mama had al minder geldige excuses om er niets van te bakken. Skeelers aangetrokken op de stoep, en zelfs deftig overeind geraken lukte al niet. Met hulp van Janna en Milan ging het nog net. Eenmaal op wieltjes, heb ik wijselijk besloten verder maar niks te proberen. Zo wiebelig stond ik op mijn benen. ’t Is gek, met gewone rolschaatsen geen probleem, schaatsen lukt ook nog net, maar skeeleren? No way. Het helpt er natuurlijk niet aan dat je banger wordt naarmate je ouder wordt. De durf is er niet meer, dus heb je nog meer de neiging om te gaan wiebelen, molenwieken en vallen. Geef mij maar mijn vier wieletjes, of mijn twee wielen van de fiets.