Menskes, ik ben moe. Zo moe. De nachten zijn ietsje te kort, vrees ik. Waardoor ik deze namiddag een goed uur al slapend zoekgemaakt heb in de zetel. Het was nodig. En zo ontbreekt het me dus aan energie om vanalles te doen. Alleen het noodzakelijke, dat gebeurt. Met gebrek aan enthousiasme. Gelukkig hebben we donderdag vrijaf. Vrijdag moet ik wel werken. Urgh. En zo geen enkel weekend in het verschiet dat er eens niets moet. Soms wilde ik dat ik ook zo’n mens was met energie op overschot. Quod non. Ik moet ermee leren leven.