Sedert we samenwonen, ben ik heel erg tot rust gekomen. Ik keek er enorm naar uit, maar ik wist niet hoe rustgevend het zou zijn, de wetenschap dat we elke avond samen gaan slapen, en elke ochtend samen opstaan. Geen telefoons meer in de avonduren, niet meer bellen bij het opstaan. Gewoon gelijk gewone mensen samen babbelen, tegen elkaar aan schurken bij het slapengaan, en ’s morgens mompelen dat het tijd is om op te staan. Simpel allemaal, maar voor ons jarenlang niet vanzelfsprekend. Deze simpele feiten brengen zo’n rust in mijn hoofd, ook al is de hele regeling nog niet zoals we ze zouden willen. Maar dat komt misschien, na de grote vakantie. Nog even afwachten…