’s Ochtends zijn wij als een geoliede machine. Alles werkt, alles draait als radertjes in elkaar, en netjes op tijd zijn we met onze vier koters klaar om te vertrekken. Alles in schuifjes, en daardoor loopt het wellicht zo geolied. Wij zorgen dat we vroeg op zijn, en dat we gewassen zijn en de tafel gedekt is voor de kinderen opstaan. Aankleden, eten, tanden poetsen, en dan vertrekt iedereen in staties na elkaar. Milan om 10 over 7 (staat wel klaar om 7u, voor moest de bus eens op tijd zijn), Nic met Jens en Lies tussen 7u20 en 7u30, en Janna rond 7u40. En dan mag ik nog even genieten van de stilte (en een was en een broodje insteken), voor ik rond 8u20 vertrek. Meestal lukt dit alles zonder stress, zonder haasten, zonder al te veel mopperen (wel een beetje over eten dat opgegeten moet worden en schoenen en jassen die moeten aangetrokken worden).
Het geeft een goed gevoel, dat het zo goed draait.