Vandaag op mijn paard gezeten door twee staaltjes non-communicatie.
Er was een incident op school met Milan dat volgens ons allemaal serieus overroepen is, maar waar hij toch de gevolgen moet dragen. Ik wilde vandaag nog eens van gedachten wisselen met de directeur en mij met een aantal zaken niet akkoord verklaren. Hij had vrijdag al gezegd dat ik hem vandaag nog kon bellen. Voor de middag bel ik: directeur zit in vergadering, of ik na de middag kan terugbellen. Dat doe ik, vanaf kwart voor twee. Niemand neemt op. Ik blijf proberen, en na een klein halfuur wordt er opgenomen. De directeur is in vergadering. Hij zal terugbellen. Ik zeg dat ik nog even om boodschappen moet. Ah ja, de directeur moet toch van de ene vergadering naar de andere, het zal voor morgen zijn. Ja zeg, kon ze dat niet voor de middag al zeggen?
Daarna naar de post een aangetekende brief ophalen waarvan vrijdag het kaartje in de bus zat. Bleek een brief te zijn van het Ministerie van Financiën, net zoals ik er al eentje gekregen had een paar maanden geleden. Dat in afwachting van behandeling van mijn bezwaarschrift mij meegedeeld wordt dat ik 0 euro moet betalen. Bovenvermelde bedragen kunnen zo nodig door alle middelen van tenuitvoerlegging ingevorderd worden blah blah blah. Komaan zeg, Weet ik nog niet wanneer ik ooit mijn geld zal zien, ze hadden zich de moeite en het geld van die aangetekende zending kunnen besparen, en mij het geloop, want er stond toch niks in die brief.
Ik ben geen druk bezette zakenvrouw, heb best wel wat tijd over, maar die gebruik ik toch liever dan zo met mij te laten sollen. Grom.