Het echte herfstweer blijft nog uit, maar toch… Als ik met de bus naar het werk ga, is het nog donker als ik vertrek. En dan krijg ik dat weemoedige herfstgevoel. Passeren langs verlichte ramen, langs ramen met gesloten gordijnen waar het licht doorschijnt, en dan lijkt dat zo gezellig, zo warm… en dan krijg ik een weemoedig gevoel, een herfstgevoel.
Dat weemoedige gevoel is best wel aangenaam, maar het neemt niet weg dat de winter in aantocht is, en dat ik geen koudemens ben. Het grote wachten is begonnen, naar een nieuwe lente, naar fel voorjaarslicht, naar boomkruinen met een groen waas, naar krokusjes en paaslelies. Herfst en winter, ik hou er niet van. Geef mij maar lente en zomer en zon en lekker warm weer.