Vanmorgen ben ik (letterlijk) zingend naar het werk gefietst. Goed humeurtje, alles erop en eraan. En nu? Nu is het om zeep. Loop ik me al de hele namiddag af te vragen waar precies dat knopje in mijn hoofd zit om mijn gedachten uit te schakelen, maar ik vind het niet. Het raast maar door. En ik voel me alleen. Zielig hè. (in een poging er een beetje mee te lachen)
Ongelooflijk zielig 😉
Als je dat knopje ooit zou vinden, laat je me dan eens weten waar het zit? Ik ben er ook al jaren naar op zoek 🙄
awel, ik heb nog niet vaak naar dat knopje gezocht (lucky me ???) maar nu zou ik het ook wel graag hebben… er spoken de laatste dagen veel te veel dingen door mijn hoofd om van de leuke dingen van het leven te genieten… ;-(
Als ik het vind, laat ik het hier weten. Maar hoop er niet te hard op 😉
Ach, er zal wel weer iets gebeuren waardoor de muizenissen en het bijengezoem in ons hoofd wat op de achtergrnd verdwijnt zeker?